چاپ

ایران پرسمان - مهر / به نقل از نیواطلس، اعصاب پس از جراحت برای رشد کامل با چالش روبر می شوند و برخی بیماران نیز به همین دلیل با کاهش قابلیت های حرکتی و حسی دست و پنجه نرم می کنند.
اعصاب محیطی پس از آسیب، تا حدودی ظرفیت بازسازی دارند اما در بیشتر موارد نیازمند کمک هستند. در آسیب های بزرگ به اعصاب، می توان با کمک جراحی اعصاب بخش های دیگر بدن بیمار را جایگزین قسمت های آسیب دیده کرد. اما واضح است که چنین روشی، جراحتی در نقطه ای دیگر از بدن به وجود می آورد. به همین دلیل بیشتر اوقات از ایمپلنت هایی به نام « مجرای هدایت عصبی» (NGCs) استفاده می شود که همانطور که از نام آن پیداست، به هدایت اعصاب برای بازسازی در مسیرهای خاص کمک می کند.
محققان رویال کالج جراحان در ایرلند طی پژوهشی جدید روشی نوین برای بهبود NGC ها ابداع کردند. آنها مجراهای هدایت عصبی را با ترکیبی از پروتئین های خارج از ماتریکس سلولی(ECM) پر کردند. ECM یک ساختار قالبی است که پشتیبانی و مواد مغذی برای سلول های بدن فراهم می کند. ایده اصلی این روش تقلید از فرایندهای معمول ترمیم اعصاب در بدن است تا نیاز به داروها یا سلول های بنیادی کاهش یابد.
محققان روش نوین را در آزمایشگاه و روی موش هایی با پارگی‌های اعصاب محیطیآزمایش کردند. طی هفته‌های بعد از درمان، نرخ بالاتری از التهاب پیش‌ترمیم، تراکم بالاتر آکسون‌های بازسازی‌کننده و افزایش شدید تراکم رگ‌های خونی که به بهبود بافت کمک می کند، در موش ها دیده شد.
آلن هیبیتس و زوزانا کوچی محققان ارشد این پژوهش می گویند: ما در آزمایش هایمان متوجه شدیم 8 هفته پس از ایمپلنت مجراهای هدایت عصبی مذکور پیش‌آگهی بازسازی و ترمیم عصب نسبت به استاندارد طلای بالینی فعلی بهبود یافته است. مجرایی که ما توسعه دادیم از پیشرفت‌های واضحی در ترمیم اعصاب و تشکیل رگ‌های خونی پشتیبانی می‌کند.
این تحقیق در ژورنال «ماتریکس بیولوژی» منتشر شده است.