بسياري از پدر و مادرها از اين که فرزندشان مطابق مد لباس بپوشد، دل خوشي ندارند و تصور مي کنند اين کار بيهوده و حتي اشتباه است. اما کدام يک از ما دوست داريم لباس هاي قديمي بپوشيم؟ اصلا تا به حال از خودتان پرسيده ايد پوشيدن لباسي قديمي يا لباسي که دوستش نداريم، چه حسي در ما ايجاد مي کند؟ يا چرا نبايد از لباس ها جديد و متنوع استفاده کرد؟ و....

پس قبل از اين که نوجوان را مقصر بدانيد، اول با خودتان فکر کنيد و ببينيد شما حاضريد لباسي قديمي بپوشيد يا نه؟ جاي تعجب هم ندارد، بدون شک همه دوست دارند مطابق روز حرکت کنند و ماندن در گذشته ترجيح هيچ کس نيست. بنابراين بپذيريم همه ما تابع يک هنجار کلي هستيم و پوشش مان را هم براساس آن انتخاب مي کنيم. تا اين جاي کار هيچ مشکلي وجود ندارد و همه چيز بخوبي پيش مي رود. اما وقتي که اين عقيده به صورت افراطي بروز مي کند، به طوري که نوجوان هر لحظه و هر دقيقه دنبال مد جديد مي رود، نشان دهنده يک خلأ شخصيتي است.

نوجواني که چنين رفتاري دارد به طور حتم در ذهن و فکرش هم اين دغدغه وجود دارد که اگر مطابق مد حرکت نکند ممکن است مورد توجه قرار نگيرد و از ارزش او کاسته شود. اين افراد تصور مي کنند اگر هر روز براساس مد جديد پيش نروند، حتما ارزش و احترام شان را از دست مي دهند و شخصيت شان زير سوال مي رود. در حقيقت چنين کساني به جاي اين که خصوصيات اخلاقي مثبت را در وجودشان ايجاد کرده و پرورش دهند، در نوع ظاهر و پوشش شان به دنبال شخصيت مي گردند.

بپذيريم نه تنها هيچ کس از اين که مورد تحسين قرار بگيرد، بدش نمي آيد بلکه اعتماد به نفسش هم بيشتر مي شود. با اين حال گاهي والدين تا حدي نوجوان را سرزنش و او را سرکوب مي کنند و قدرت عمل را از او مي گيرند که فکر مي کند با نوع پوشش عجيب مي تواند تمام اين کاستي ها را جبران کند؛ او مي پندارد تا زماني که طبق مد پيش رود، انساني دوست داشتني و خاص است. بنابراين مشخص است اگر روزي نتواند مطابق مد لباس بپوشد، اعتماد به نفسش را از دست خواهد داد و بشدت صدمه پذير خواهد شد.

البته متخصصان اعتقاد دارند تبعيت پي درپي و هميشگي از مد به طوري که فکر و ذهن نوجوان را دائم مشغول خود کند، مانع شناخت استعدادها و توانمندي هاي نوجوان مي شود و در نتيجه مي تواند مشکلاتي را براي ادامه زندگي او ايجاد کند؛ متاسفانه اين گروه از نوجوانان به اولين و مهم ترين مهارت زندگي که کسب خودآگاهي و خودشناسي است، دست پيدا نمي کنند و زماني که خودآگاهي وجود نداشته باشد، مهارت حل مسائل و تصميم گيري درست و مناسب را هم نمي توانيم در نوجوان ببينيم چون او هيچ وقت اين موارد را در زندگي نياموخته است. علاوه بر اينها، مسئوليت پذيري در انجام کارها و برخورد با واقعيت نيز در مورد اين گروه نسبت به ديگر افراد جامعه ضعيف تر مي شود.

بنابراين حواستان باشد هر لباسي که نوجوان انتخاب مي کند و مطابق سليقه شما نيست، غيرطبيعي به حساب نمي آيد و اين مساله به موارد ديگري هم بستگي دارد؛ اين که تا چه حد با ارزش هاي فکري خانواده هماهنگ است و تا چه حد از آنها فاصله گرفته است.

در کل اگر همانندسازي خوبي صورت گرفته و الگوبرداري مطلوبي از والدين وجود داشته باشد، معمولا تفاوت چنداني ميان آنها نمي بينيم. در غير اين صورت و در شرايطي که تفاوت زيادي ميان ديدگاه والدين و نوجوان مشاهده مي شود، شايد حتي انتخاب لباس هاي خاص توسط نوجوان شيوه اي اعتراضي باشد که در اين وضعيت بايد به فکر حل مشکل باشيد.