چاپ

ایران پرسمان -
چرا ماه در نزدیکی زمین بزرگ تر و زرد رنگ دیده می شود؟
٥٢٥
١
خراسان / عقل سلیم می‌گوید وقتی در طول یک شب مشخص به ماه نگاه می‌کنید باید در هر جایی از آسمان که هست به یک اندازه مشخص و ثابت دیده شود چون قرار نیست فاصله‎اش از زمین در طول همین یک شب تغییری داشته باشد که بخواهد در بزرگی و یا کوچکی‎اش اثر بگذارد. اما خب واقعیت طبق این عقل سلیم پیش نمی‎رود. حتما تجربه اش را داشته‎اید که وقتی ماه نزدیک افق است بزرگ تر دیده می‎شود. همان شب وقتی ماه بالاتر می‎آید به طرز شگفت آوری کوچک می‎شود. واقعیت این است که ما با یک خطای دید یا یک توهم فانتزی (!) رو به رو هستیم. اندازه ماه تغییر خاصی نکرده و فاصله‎اش از زمین هم مقدار مشخص و ثابتی است اما وقتی ماه به افق نزدیک می‎شود آن را با درخت و ساختمان‎های اطرافش مقایسه می‎کنیم و به دلیل خطای دید این طور به نظر می‎رسد که خیلی بزرگ‎تر از حالت عادی‎اش شده است. در عوض وقتی ماه به بالای سرمان می‎رسد و دیگر هیچ نماد زمینی برای مقایسه با آن نداریم فکر می‎کنیم کوچک‎تر از قبل شده است. ولی قضیه به این سادگی‌ها نیست؛ ماه در افق نه تنها بزرگ‎تر دیده می‎شود بلکه معمولا زرد رنگ است و با آن حالت سفید درخشان همیشگی‎اش فرق دارد. علت این ماجرا چیست؟ نور ماه برای رسیدن به زمین باید از جو عبور کند، موقعی که ماه نزدیک افق است نورش باید مسافت بیشتری را در جو حرکت کند و این کار شرایط رسیدن نور راسخت تر می‎کند و طول موج‎های طیف آبی و بنفش که کوتاه هستند بیشتر از دست می روند پس نورهای زرد و نارنجی که طول موج بلندتری دارند بیشتر از بقیه دیده می‌شوند. هر چقدر آلودگی هوا بیشتر باشد این اثر بیشتر توجه ما را جلب خواهد کرد.