1. يکي از موضوعات مهم در بحث اذکار و عبادات مسأله زمان ميباشد که اين مسأله را با مثالي بيان ميکنم: همه محققين و متخصصين شب را نه تنها به علت سکوت آن بلکه به علت مجموعه شرائطي بهترين زمان براي خواب، تجديد قوا و کسب آرامش بيان ميکنند با وجود اينکه شب و روز هر کدام پارهاي از زمان هستند اما شب ويژگيهايي دارد که روز ندارد.
ايام سال هم هر کدام پارهاي از زمان هستند اما در روايات و کتب مربوطه زياد ميبينيم که ثواب زيادي را براي عملي در وقتي خاص معرفي کردهاند، اين مسأله به علت ويژگي و تأثير خاص آن زمان است که چند و چون آن براي همه اما دقيق مشخص نميباشد. ايام رجب و شعبان هم داراي ويژگيهايي هستند که بعضي عبادات از جمله روزه، استغفار و صلوات در آنها تأکيد شده است.
2. از بين همه زمانها ماه مبارک رمضان جايگاه فوقالعادهاي براي سير الي الله دارد. پيامبر اکرم در خطبه معروف شعبانيه «در مفاتيح الجنان موجود ميباشد» ويژگيهاي آن را ذکر کردهاند که هر سالک الي الله را تشويق، ترغيب و مشتاق بهرهمندي بيشتر از آن ميکند، مسألهاي که مطرح است اينکه يک فوتباليست بدون آمادگي بدني لازم نميتواند نود دقيقه بدود، سالک الي الله هم در مسير خود هر چه آمادگي بيشتري داشته باشد بيشتر ميتواند از اين ماه بهره بگيرد.
3. بهرهگيري بيشتر از ماه مبارک رمضان و آمادگي قبلي براي آن به معناي اين نيست که رجب و شعبان صرفا براي بهرهگيري از ماه رمضان فضيلت داشته باشد بلکه آنها جايگاه خود را دارند که اگر کسي استفاده کند از ماه رمضان هم بهره بيشتري ميبرد.
4. واجب و حرام بودن امور با توجه به مفاسد و مصالحي است که خالق حکيم احاطه کامل بر آن دارد و بر اساس آن برنامههاي انسان ساز خود را در قالب احکام خمسه (واجب، حرام، مستحب، مکروه و مباح) ارائه داده است. و بر همين اساس روزه رجب و شعبان را مستحب و روزه ماه مبارک رمضان را واجب کرده است.