بازي هاي کامپيوتري و تماشاي تلويزيون به شرطي که با نظارت بر محتواي آن از سوي والدين همراه شود، بر رفتار کودکان اثر بد نخواهد داشت.

کارشناسان ميگويند که ساعت هاي زياد پاي تلويزيون نشستن يا سرگرم شدن با بازيهاي کامپيوتري، بر رشد اجتماعي کودکان تاثير نامطلوب بر جاي نميگذارد.

شوراي تحقيقاتي پزشکي (MRC) بعد از تحقيق روي بيش از 11 هزار کودک دبستاني، نتيجه گيري کرده که نبايد رفتار بد کودکان را به تماشاي تلويزيون ارتباط داد. به گفته کارشناسان درصد کمي که از تاثير نامطلوب تلويزيون بر رفتار کودکان در اين تحقيقات به دست آمده است به عوامل ديگري از جمله تربيت نادرست والدين هم ارتباط پيدا ميکند.

با وجود اين، کارشناسان شوراي تحقيقاتي پزشکي به والدين توصيه ميکنند که ساعات تماشاي تلويزيون را محدود کنند زيرا تماشاي زياده ازحد تلويزيون مانع از فعاليتهاي ديگر نظير بازي با دوستان يا انجام تکاليف مدرسه ميشود.

دکتر آليسون پارکر و همکارانش در اين شورا پرسشهايي را در مورد عادت تماشاي تلويزيون و رفتار اجتماعي کودکان با مادران بريتانيايي ازتمام طبقات و قشرهاي اجتماعي در ميان گذاشتند. قريب به دوسوم (65درصد) از يازده هزار و چهارده کودک پنجساله بين يک تا سه ساعت در روز تلويزيون تماشا ميکردند. 15 درصد بيش از سه ساعت پاي تلويزيون مي نشستند و کمتر از 2 درصد اصلا تلويزيون تماشا نميکردند.

براساس اين تحقيقات، درصد کمي از کودکان پنج ساله اي که بيش از سه ساعت در روز تلويزيون تماشا ميکردند، در سن هفت سالگي دچار مشکلات رفتاري بودند. مادران اين دسته از کودکان ميگويند که آنها بعد از تولد هفت سالگي بيشتر از هم سن و سال هاي خود دعوا و قلدري ميکردند يا دروغ ميگفتند اما در مورد بازيهاي کامپيوتري چنين ارتباطي ديده نميشود.

دکتر پارکر، رئيس شوراي تحقيقات پزشکي ،علوم بهداشت عمومي در گلاسکو مي گويد که ربط دادن مشکلات رفتاري کودکان به تلويزيون درست نيست و مي افزايد: «براي بيشتر مشکلات رفتاري و اجتماعي کودکان ما ارتباطي بين ساعات تماشاي تلويزيون پيدا نکرديم بجز ميزان بسيار کمي که در بعضي از کودکان منجر به نزاع طلبي و قلدري ميشود».

وي با رجوع به نتيجه تحقيقات خود و همکارانش مي افزايد: «تحقيقات ما نشان ميدهد که محدود کردن ساعات تماشاي تلويزيون بتنهايي نمي تواند بر بهبود تطبيق رواني اجتماعي کودکان تاثير داشته باشد و توجه به محيط خانوادگي تاثير بيشتري خواهد داشت چون نظارت بر ساعات تماشاي تلويزيون يا برنامه هاي آن بستگي به محيط و تربيت خانوادگي دارد».

در همين زمينه، پروفسور انت کارميلوف اسميت از داشگاه لندن ميگويد که فقط نبايد «مضرات» تلويزيون و بازيهاي ويديويي را در نظر گرفت بلکه بهتر است به تاثيرات «مثبت» آن بر کودکان هم توجه داشت.

پروفسور هيو پري رئيس بخش اعصاب و بهداشت رواني در اين مورد ميگويد: «ما در دنيايي زندگي ميکنيم که سرگرميهاي الکترونيکي هر چه بيشتر بر زندگي ما تسلط پيدا ميکنند. بنابراين نگراني پدر و مادر ها از تاثيراتي که اين سرگرميها بر رشد اجتماعي و روان فرزندشان به جاي ميگذارد، قابل درک است . با وجود اين، تاثير تلويزيون و بازيهاي کامپيوتري بر سلامت، موضوع پيچيده اي است که عوامل اجتماعي و محيط زيستي زيادي بر آن تاثير دارند».