چاپ

ایران پرسمان -
مسی مغلوب اندیشه‌های کی‌روش شد
k ٣.٦
٠
اعتماد / متن پیش رو در اعتماد منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
علی ولی‌اللهی | آنچه در ورزشگاه ایتایپاوا آرنا فونته نوآوا بر آرژانتین و کلمبیا گذشت، فارغ از نتیجه و برد دو بر صفر کلمبیا معانی دیگری را نیز در خود داشت. کلمبیا با کارلوس کی‌روش در اولین دیدار رسمی‌اش موفق شد، یکی از اصلی‌ترین مدعیان کسب عنوان قهرمانی کوپا آمه‌ریکا را با نتیجه دو بر صفر شکست دهد. برد کی‌روش از این جهت مهم بود که ما ایرانی‌ها دوست داشتیم، ببینیم کسی که هشت سال مربی ما بود و تازه چند ماه پیش از ایرانی‌ها خداحافظی کرد، با تیم جدیدش چه کار می‌کند. آیا باز هم سیستمی تدافعی خواهد داشت یا با توجه به قابلیت‌ ستاره‌های بزرگش نظیر خامس و فالکائو و کوادرادو برای نمایش فوتبال هجومی تلاش خواهد کرد. در طرف دیگر ما مسی را داشتیم. فوق ستاره‌ای که هر جا باشد، حساسیت‌ها را برمی‌انگیزد. طرفداران مسی امیدوار بودند، فصل ضعیف او با بارسا از لحاظ کسب افتخار تیمی با کمک به آرژانتین پوشش داده شود. ضمن اینکه مسی و کی‌روش هم یک خرده حساب تسویه نشده از جام جهانی 2014 با هم داشتند که بخشی از فرآیند حساس‌سازی بازی را بر دوش می‌کشید. همچنین اسکالونی را داشتیم که اولین تجربه حضورش در یک تورنمنت معتبر را به عنوان سرمربی تجربه می‌کرد. مربی 41 ساله‌ای که وظیفه سنگین بیرون کشیدن آرژانتین از منجلاب چند سال اخیر را به عهده گرفته است.
کلمبیا با دو گل راجر مارتینز و دووان زاپاتا آرژانتین را برد تا مسی مثل چند سال اخیر با سری پایین راهی رختکن شود. مسی آبی و آسمانی به تن، نه مسی آبی‌اناری پوش. شاید در دیالوگ‌های فوتبالی بعد از بازی بین مخاطبان فوتبال این دیالوگ زیاد شنیده شود که «مسی آرژانتین، مسی بارسلونا نیست». این جمله در زیر متن می‌خواهد بار تقصیرات شکست‌های آرژانتین را به گردن مسی بیندازد. اما یک نگاه ساده به بازی کلمبیا با آرژانتین این سوال را پیش روی ما قرار می‌دهد که چرا انتظار دارید مسی آرژانتین مسی بارسلونا باشد؟ البته این هم حرف تازه‌ای نیست. سال‌هاست کارشناسان فوتبال با مقایسه وضعیت کیفیت بازیکنان در آرژانتین و بارسلونا می‌گویند، نمی‌توان از مسی انتظار داشت که همان‌طور که در بارسلونا کار می‌کند در آرژانتین هم بدرخشد. اسباب و لوازم این درخشیدن در آرژانتین فراهم نیست. با این حال مخالفان با نشان دادن بازیکنان با کیفیت آرژانتین نظیر دیماریا و ماسکرانو و اور بانگا که کنار و پشت مسی حضور دارند، نظریه تنها بودن مسی در تیم ملی کشورش را زیر سوال می‌برند. اما آیا وضعیت برای مسی در بامداد روز یکشنبه نیز به همین شکل بود؟
به ترکیب آرژانتین نگاه کنیم. سیستم 2-4-4 خطی. با حضور دو سوپر مهاجم در خط حمله یعنی آگوئرو و مسی. با چهار هافبک پشت سرشان. دیماریا، لنالدو پاردس، گوئیدو رودریگز و جیوانی لوسلسو. غیر از دیماریا که بازیکن شناخته شده‌ای محسوب می‌شود، سه هافبک دیگر آرژانتین بازیکنانی معمولی و در بهترین حالت استعدادهایی هستند که هنوز به کمال نرسیده‌اند. پاردس سابقه حضور در امپولی و زنیت سن‌پترزبورگ را دارد و تازه به پی‌اس‌جی ملحق شده. رودریگز در لیگ نه چندان سطح بالای مکزیک و در تیم آمه‌ریکا توپ می‌زند و لوسلسو به صورت قرضی در بتیس مشغول فعالیت است. چنین خط هافبکی که وظیفه‌اش توپ‌رسانی و فضا‌سازی برای مهاجمان است در مقابل هافبک‌های کلمبیا نه که مقابل تاکتیک‌های مرد باهوشی چون کارلوس کی‌روش شانس چندانی نمی‌توانستند داشته باشند. کما اینکه کی‌روش با هافبک‌های تیم ملی ایران که به مراتب سطح پایین‌تری از بازیکنان کلمبیا دارند هم موفق شده بود، هافبک‌های خوب آرژانتین را در جام جهانی 2014 مهار کند. کی‌روش با یک بازی درگیرانه در مرکز زمین اجازه حرکت به مسی و آگوئرو را نداد. بعد وقتی که حسابی عرق هافبک‌های جوان آرژانتین را در آورد با دو تعویض طلایی خورشید آلبی سلسته را خاموش کرد. می‌توان گفت که در تفکرات کی‌روش هیچ تغییری نسبت به زمانی که در ایران حضور داشت، دیده نشد. تنها تفاوت کی‌روش ایران با کی‌روش کلمبیا کیفیت بازیکنان بود که نتیجه را رقم زد و این نه تقصیر مسی است نه آگوئرو. شاید بتوان گفت که مسی می‌توانست روی یک موقعیت بادآورده گلزنی کند و دقت کافی را نداشت، اما نمی‌توان مسی را عامل باخت تیمش دانست. کی‌روش فوتبالی را به تیم آرژانتین تحمیل کرد که نتیجه‌اش برد دو بر صفر تیمش بود. اسکالونی جوان هم خام‌تر از آن بود که در شطرنج مرد پرتغالی حرفی برای گفتن داشته باشد. در چنین شرایطی طبیعی بود که اسکالونی بعد از بازی بدون توجه به آنچه در زمین گذشته بود، به وضعیت چمن ورزشگاه گیر بدهد. اما کی‌روش بعد از بازی گفت: «کلمبیا نشان داد چه تیم باشخصیتی است. تیم ما در طول بازی انضباط تاکتیکی داشت و همه بازیکنان ما آنچه از آنها انتظار می‌رفت را انجام دادند. از این گذشته در هر لحظه از بازی دو، سه بازیکن از تیم ما هر جا که توپ بود، حضور داشتند. ما امروز نسبت به آرژانتین تیم بهتری بودیم.» در مقابل تیمی که هافبک‌های خلاقی ندارد، این بهترین راه است. کافی است بازیکن صاحب توپ را تحت فشار قرار داد تا حمله حریف خنثی شود. بعد هم انتقال سریع توپ به خط حمله و تمام و این دقیقا کاری است که کی‌روش و کلمبیا آن را انجام دادند.