گاهي اوقات ممکن است درگير يک رابطه عاطفي باشيد که مدت زيادي به طول انجاميده است بدون آن که در آن حرفي از ازدواج به ميان آيد يا اقدامي جدي صورت بگيرد. در اين صورت شما مدام منتظريد تا همه چيز به خوبي پيش برود و ماجرا سمت و سوي جدي تري بگيرد. بنابراين به موقعيت هاي ازدواج ديگرتان فکر نمي کنيد، فرصت ها را از دست مي دهيد و همچنان منتظر پيشنهاد ازدواج طرف مقابل تان مي مانيد.

اگر درگير چنين رابطه اي هستيد، بايد بگوييم بيشتر مراقب خودتان باشيد. ممکن است فرصت هايي که از دست مي دهيد، تکرار نشدني باشند. واقعيت اين است که در رابطه دختر و پسر، اگر پسري بخواهد رابطه اش را به سمت ازدواج ببرد، معطل نمي کند و اين کار را به تاخير نمي اندازد.

خيلي از پسرها در رابطه بي تفاوت عمل مي کنند تا دختر خسته شود و خودش ماجرا را فيصله دهد. عده اي ديگر وانمود مي کنند در عمل انجام شده قرار گرفته اند و خانواده شان آنها را مجبور به ازدواج با دختر ديگري کرده است و در نهايت برخي هم مي گويند من لياقت تو را ندارم و تو خواستگاران بهتر از من داري.

چه طور چنين رابطه اي را تشخيص دهيم؟

پسري که قصد واقعي ازدواج دارد و نمي خواهد شما را معطل خود کند، 3ويژگي يا 3پيش شرط را داراست.

اولين شرط: اولين شرط براي اين که يک پسر خواستگار واقعي شما باشد اين است که شرايط سني و اجتماعي مناسب ازدواج را داشته باشد. پسر 20 تا 23 ساله عموما آمادگي ازدواج را ندارد. پسري که شاغل نيست و هيچ برنامه ريزي شغلي براي خود ندارد هم همين طور. بنابراين مهم ترين ويژگي کسي که به شما پيشنهاد ازدواج مي دهد، داشتن شرايط خواستگاري است که اگر اين طور نبود، بايد روي صلاحيت او و به جا بودن درخواستش شک کنيد.

شرط دوم: وقتي با کسي وارد رابطه عاطفي مي شويد، بايد از ابتدا هدف اين رابطه مشخص باشد. پسراني که نيت ازدواج دارند، با پيشنهاد ازدواج جلو مي آيند و از شما مي خواهند که تا مدتي همديگر را با يا بدون اطلاع خانواده ها بشناسيد. اما اگر رابطه با پيشنهاد ازدواج شروع نشد، شما بايد تا حداکثر يک ماه بعد از شروع رابطه از او بپرسيد که براي آينده اش چه برنامه اي دارد. فکر مي کند آينده رابطه شما به کجا مي رسد و اگر پاسخ چيزي جز ازدواج بود، بدانيد که اين رابطه نافرجام است.

اما ممکن است طرف مقابل شما، پاسخي دوپهلو بدهد و تصميم گيري را براي شما دشوار کند. مثلا بگويد دوست دارم با تو ازدواج کنم اما شرايطش را ندارم. در اين صورت، بايد بپرسيد چه شرايطي نياز دارد و فکر مي کند اين شرايط فراهم شدني است يا نه. يا بگوييد براي محقق شدن اين شرايط چه کارهايي کرده يا مي کند؟ اگر برنامه روشني نداشت باز هم بايد بدانيد که اين رابطه سرانجامي ندارد. قبل از آن که وابسته همديگر شويد، به او بگوييد که تا زمان فراهم شدن شرايط، بهتر است از همديگر جدا شويد و در اين گفته و تصميم خود قاطع باشيد.

در اين صورت پسر، يا به فکر مي افتد و اگر واقعا خواهان ازدواج با شما باشد، تلاشش را براي حفظ شما و مهيا کردن شرايط مي کند و در غير اين صورت، همچنان رويه سابقش را ادامه مي دهد.

پس مي بينيد که صرفا مطرح کردن پيشنهاد ازدواج به معني واقعي بودن قصد يک پسر در ازدواج با شما نيست.

مرد ايده آل يک زن لزوما مردي نيست که با او بتوان خوشبخت شد! خيلي ها به درد ازدواج نمي خورند. به درد وقت گذراني و خنده و هيجانات زودگذر مي خورند. آنها مسووليت پذيري طولاني مدت ندارند و در زندگي بال ديگر شما نخواهند بود

شرط سوم: او شما را به خانواده اش معرفي مي کند، درباره شما به آنها اطلاع مي دهد و مي گويد که در حال شناخت شما براي ازدواج است. اگر دو سه ماه از رابطه تان گذشت اما او درباره شما به خانواده اش چيزي نگفت، بدانيد که قصد ازدواج با شما را ندارد.

وقتي شما درگير يک رابطه عاطفي باشيد، احساس تعهد مي کنيد و در نتيجه به خواستگاران خود جواب رد مي دهيد. چرا که مدام زندگي مشترک عاشقانه با طرف مقابل را با زندگي معمولي با خواستگارتان مقايسه مي کنيد. واقعيت اين است که اين مقايسه غلط است چون مردي که به مرحله ازدواج رسيده و به خواستگاري شما آمده است، اعلام مسووليت پذيري کرده و حداقل چيزي که بيشتر از فرد مورد علاقه شما دارد، اين است که تصميم جدي به ساختن يک زندگي جديد دارد.

اين را به ياد داشته باشيد که مرد ايده آل يک زن لزوما مردي نيست که با او بتوان خوشبخت شد! خيلي ها به درد ازدواج نمي خورند. به درد وقت گذراني و خنده و هيجانات زودگذر مي خورند. آنها مسووليت پذيري طولاني مدت ندارند و در زندگي بال ديگر شما نخواهند بود.

حتما بايد با عشق ازدواج کرد؟

ازدواج، حداقل هايي دارد که بايد دو طرف آنها را داشته باشند تا مورد قبول همديگر واقع شوند و احساس کنند که مي توانند طرف مقابل شان را دوست داشته باشند. اين حداقل ها شامل مطلوبيت ظاهري و رفتاري مي شود و تا تشابهات فرهنگي، فکري و اقتصادي ادامه دارد.

آن چه مهم است، اين که زن و مرد بايد بتوانند با همديگر کنار بيايند و خوش باشند. شايد در طول يک ماه، دلخوري و تنش هم داشته باشند. اما بايد صميميت و راحتي، حرف هم را فهميدن و اعتماد به همديگر ميان شان حرف اول را بزند.

بنابراين مي توانيم بگوييم که شايد براي شروع زندگي مشترک عشق رويايي ضروري نباشد. همين قدر که با همسر آينده تان خوش باشيد و در برخي روزها معمولي کافيست. بد نيست بدانيد که بررسي ها نشان مي دهد عشق و ازدواج عاشقانه الزاما به معني جدا نشدن نيست. چون اکثر زوج هايي هم که با عشق هاي رويايي زندگي خود را آغاز مي کنند در کمتر از 9 ماه الي 3 سال به سطوح معمولي هيجان عشقي تنزل خواهند کرد و متاسفانه چون اکثرشان روش رو در رو شدن با هيجان هاي معمولي در ارتباط را نمي دانند، دچار استرس هاي شديد عاطفي و حتي طلاق مي شوند!