درمان آرتروز با یک داروی ترکیبی جدید
خردنامه
بزرگنمايي:
ایران پرسمان - دیجیاتو / محققان مؤسسه مطالعات زیست شناسی سالک (Salk Institute) موفق شدند با ترکیب دو داروی آزمایشی، علایم آرتروز را معکوس کنند. آزمایش این دارو در موش ها با موفقیت همراه بوده است.
آرتروز یا اُستئوآرتریت (Osteoarthritis) یکی از شایع ترین بیماری های دوره سالمندی است و به غیر از مصرف مسکن یا تعویض مفصل، درمان دیگری برای آن وجود ندارد.
با بالا رفتن سن، بدن دیگر نمی تواند همانند گذشته به سرعت خود را ترمیم کند و بخش هایی از بدن مثل غضروف مفاصل که مدام از آنها کار کشیده می شود، در معرض ساییدگی قرار گرفته و علایم بیماری دردناک آرتروز بروز می کند.
در گذشته مولکول های آلفا کلوتو (αKLOTHO) و TGFβR2 در درمان آرتروز مؤثر تشخیص داده شده اند و آزمایش آنها نتایج امیدوار کننده ای در پی داشته است؛ به همین دلیل محققان به سراغ این دو مولکول رفته ولی این بار آنها را باهم استفاده کردند.
مولکول TGFβR2 مستقیماً روی سلول های غضروف اثر گذاشته و توانایی تکثیر آنها را بهبود می بخشد. مولکول αKLOTHO نیز با اثرگذاری روی ماتریکس خارج سلولی اطراف سلول های غضروف، از تخریب آنها جلوگیری می کند.
محققان به موش های سالمی که آرتروز داشتند داروی مذکور را تزریق کرده و پس از شش هفته با بررسی غضروف زانوی آنها دریافتند نه تنها پیشرفت آتروز با کندی همرا بوده، بلکه از مرحله دو به مرحله یک بازگشته است. این یعنی مرگ سلول های کمتر، رشد فعالانه آنها و در نهایت افزایش ضخامت غضروف.
غضروف سالم زانوی موش
مفصل مبتلا به آرتروز مرحله 2
مفصل مبتلا به آرتروز مرحله 4
مفصل زانو که با داروی ترکیبی جدید درمان شده و به مرحله 1 بازگشته است.
محققان در ادامه دریافتند این دارو روی ژن های موش ها نیز تأثیر گذاشته و 136 ژن را فعال تر کرده و فعالیت 18 ژن را کم کرده است.
آزمایش داروی ترکیبی روی سلول های غضروفی مفصلی انسانی در آزمایشگاه نتایج مثبتی در پی داشته و تعداد مولکول هایی را که به تکثیر و تشکیل ماتریکس های خارج سلولی کمک می کنند، افزایش داده است. البته این دستاورد به معنی اثرگذاری مشابه این دارو در بدن انسان نیست، ولی پیشرفت خوبی در مسیر درمان آرتروز به شمار می آید.
دانشمندان قصد دارند با توسعه این روش درمانی از احتمال به کارگیری آن در انسان باخبر شده و از پیشرفت آرتروز جلوگیری کنند.
یافته های این کار پژوهشی در قالب مقاله در ژورنال Protein & Cell منتشر شده است.
لینک کوتاه:
https://www.iranporseman.ir/Fa/News/95663/