بزرگنمايي:

ایران پرسمان - سرمقاله آرمان ملّی/ جهان میان جنگ و صلح
٢٧
٠
آرمان ملی / « جهان میان جنگ و صلح » عنوان سخن روز در روزنامه آرمان ملّی به قلم جعفر گلابی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
جنگ‌ها اغلب هنگامی رخ داده‌اند که تخاصم‌ها و توهم‌ها با هم گره خورده‌اند. همواره کسانی پیدا شده‌اند که تصور غلبه برحریف را داشته و آن را به باور دیگران رسانده‌اند. جالب اینکه اغلب متوهمان کوچک و بزرگ همراه این تصور، توهم پیروزی برق‌آسا را اعلام کرده برآن تاکید داشته‌اند. از گذشته‌های دور که عبور کنیم درزمانه ما هم دارندگان توهم، چه جنگ‌ها که براه نینداختند و چه خسارت‌ها که به ملت‌ها وارد نکردند. صدام حسین با توهم پیروزی یک هفته‌ای بر ایران یک جنگ هشت ساله را براه انداخت و عبرت نگرفت وجنگ کویت را با توهم دیگری آغاز کرد وعراق را به خاک سیاه نشاند و پای انبوه نیروهای بیگانه را به منطقه باز کرد. همین تصور کودکانه را مسعود رجوی کرد و تجهیزات سریع‌السیر را به‌کار گرفت تا سرعت رسیدن فوری و سه روزه به تهران را افزایش دهد و در دفتر کار خود در خیابان طالقانی مستقر شود! او که رهبر یک گروه کوچک و صدام که رئیس‌جمهور یک کشور متوسط بودند مایه عبرت نشدند که بوش پسر توهم پیروزی برق آسا و ماندگاری در افغانستان و عراق را نکند. آمریکا بسیاری از کشورهای جهان را با خود همراه کرد ودو جنگ را به‌راه انداخت، در هر دو جنگ ابتدا ظاهرا پیروزی با او بود ولی در افغانستان حالا شرمگنانه با گروه طالبان مذاکره می‌کند که راهی برای خروج سربازانش بیابد و به‌قول تحلیلگران غربی در جنگ دیگر، عراق را تحویل ایران داد و دراولین فرصت این کشور را ترک کرد. ولی داستان توهم‌های جنگی به اینجا ختم نشد و نخواهد شد. بن‌سلمان هم با تصور اشغال دوهفته‌ای یمن یک جنگ چهار ساله را آغاز کرد و حالا خجالت می‌کشد که احتمال دهد از درون یمن قلب اقتصاد نفتیش هدف قرار گرفته است! ترامپ هم که به نظر می‌رسد توهم جنگی ندارد خلأ اقتدار خویش را از طریق توهم تحریمی پر می‌کند تا جهان بهشت متوهمان شود و برای عقلا جایی برای حسرت خوردن! او تصور کرد با باز گرداندن و شدت بخشیدن به تحریم‌های ایران ظرف چندماه یکی از پیروزهای حضور در تهران یا زانو زدن جمهوری اسلامی را جشن می‌گیرد و به دنیا نشان می‌دهد که چه نابغه سیاسی است و چگونه قهرمان فیصله بخش منازعات جهانی است. حالا و پس از حادثه‌های متعدد در خلیج فارس و افزایش تنش‌ها جهان به روی خود بیاورد یا نیاورد خوب فهمیده است که رئیس‌جمهور آمریکا سنگی به چاه انداخته است که ممکن است عاقبتش برای دنیا وحشتناک وخساراتش قابل مقایسه با جنگ‌های عراق و افغانستان نباشد. با هدف قرار گرفتن آرامکو جنگ یمن و تنش با ایران به هم گره خورده‌اند و کلاف سردرگمی به‌وجود آورده‌اند که معلوم نیست اوضاع به چه سمتی برود . اگر به عقل وخرد باشد هیچ راهی جز پایان جنگ یمن وبرگزاری انتخابات سالم و آزاد در این کشور نیست واگر رئیس کاخ سفید از توهمات خود دست بردارد هیچ گزینه عقلایی جز آغاز لغو تحریم‌های ایران نمی‌تواند کاهنده تنش‌ها در خلیج فارس باشد والبته ایران هم نمی‌تواند برای مدت طولانی اقتصاد خود را زیر ضربات آمریکا بدون دفاع رها سازد . حالا معدل فهم و عقل و مسئولیت شناسی کشورهای مختلف جهان به چالش کشیده می‌شود ونشان داده خواهد شد که آیا در این مقطع مهم تاریخی عقلای عالم می‌توانند جلو خطای بزرگ رئیس‌جمهور آمریکا را بگیرند ووزن برجامی را سنگین کنند که امضای 7 کشور مهم دنیا را پای خود داشت؟ آیا وفاداری به عهد و پیمان در مقابل عهدشکنی وگردنکشی ترجیح داده خواهد شد؟ آیا باقیماندگان در برجام خود را بدهکار کشوری که صادقانه تا آخرین لحظه‌های ممکن در معاهده هسته‌ای ماند خواهند دانست؟
آیا افکارعمومی در آمریکا دریافته‌اند که رئیس‌جمهورشان با بی‌نظمی وتوهم خطرآفرین و هزینه‌ساز است؟ اما در این زمانه دشوار ایران می‌تواند همچنان بازی خردمندانه خود را ادامه دهد و در دفاع از منافع خود کوچکترین بی‌احتیاطی روا ندارد. یکی از مخاطبان اصلی تصمیم‌گیران جمهوری اسلامی مردم کشور خودمان هستند. با حداکثر متانت و درایت و خویشتنداری در عین شجاعت فعالانه افکار عمومی داخلی علاوه بر حمایت از اقدامات ایران برمیزان تحمل وصبر ومقاومت خود می‌افزایند کما اینکه یک محاسبه غلط می‌تواند خدای ناکرده به انسجام ملی که امروز برای کشور حیاتی است ضربه بزند. جهان بخواهد یا نخواهد هر روز به انتخاب مهم خود نزدیکتر می‌شود. انتخاب میان جنگ وصلح. دراین انتخاب مهم باید ثابت شود که ایران در طرف صلح قرار دارد وتا آخرین لحظه‌های ممکن در دفاع خود خویشتندار بوده است.