بزرگنمايي:

ایران پرسمان - سرمقاله اعتماد/ مذاکره؛ اهرم فشار امریکا
٧
٠
اعتماد / « مذاکره؛ اهرم فشار امریکا » عنوان سرمقاله روزنامه اعتماد نوشته محمدجواد جمالی‌نوبندگانی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
امروز و در شرایط کنونی جهان که به لطف اقدامات غیرقانونی و خلاف موازین ایالات‌متحده امریکا به سمت بی‌نظمی حرکت می‌کند، یکی از نکات مثبت و البته برجسته نظام جمهوری اسلامی، هماهنگی و همراهی تمام گروه‌های سیاسی در رابطه با موضوع مذاکره با ایالات‌متحده است. امروز اکثر عقلا و بزرگان و مسوولان جمهوری اسلامی بر سر عدم مذاکره با واشنگتن تفاهم دارند و بیانات روز گذشته رهبری انقلاب اسلامی نیز که پیش‌تر از سوی رییس‌جمهوری و وزیر امور خارجه مطرح شده بود مهر تاییدی بود بر همین مدعا. بیانات روز گذشته رهبری همچنین به وضوح از تمایل جمهوری اسلامی برای ارتباط با جهان براساس اصول عزت، حکمت و مصلحت پرده برداشت ولی در شرایط کنونی به عقیده نگارنده، ایالات‌متحده و هیات حاکمه‌اش نه تنها از آمادگی‌های لازم برای مذاکره با تهران برخوردار نیستند بلکه عملا تمایلی به آن نیز ندارند. امروز آنچه بیش از هر مورد دیگری درباره سیاست خارجی امریکا نظرها را به خود جلب می‌کند، از هم گسیختگی و نبود انسجام در گفتارها و اقدامات مسوولان این کشور است، به‌طوری که گاهی با پیش‌شرط از مذاکره سخن می‌گویند و روز دیگر 180 درجه از گفته قبلی خود بازگشته و از آمادگی این کشور برای مذاکره بدون پیش‌شرط با تهران دم می‌زنند. در میان این ازهم‌گسیختگی‌ها آنچه به صورت هماهنگ از کلام مقام‌های مختلف امریکایی مشخص است، موضوع فشار حداکثری بر ایران است. نگارنده معتقد است همان‌طور که رهبری گفتند گفته‌های نه‌چندان هماهنگ امریکایی‌ها درباره مذاکره با ایران در همین راستاست، بدین معنا که آنها خواستار مذاکره با تهران با حفظ فشارها و تحریم‌ها هستند تا همزمان بتوانند ادعا کنند که راهبرد فشارحداکثری منجر به تسلیم جمهوری اسلامی و حضور مقامات این کشور پای میز مذاکره شده است. در واقع ایالات‌متحده و دولتمردان فعلی این کشور در شرایط کنونی نه تنها مذاکره را به عنوان راه‌حل پایان مناقشات و تنش‌ها نمی‌بینند بلکه قصد دارند از آن به عنوان راهبردی برای حفظ فشار بر تهران و حتی افزایش این فشارها استفاده کنند. آنها از مذاکره با تهران دم می‌زنند ولی همزمان اقدام به تحریم عالی‌ترین مقام دیپلماسی جمهوری اسلامی یعنی وزیر امور خارجه می‌کنند. این تناقض گفتار و عمل آنان نه تنها از فقدان صداقت در کاخ سفید خبر می‌دهد بلکه همزمان می‌توان آن را به عنوان انداختن توپ در زمین ایران تعبیر کرد. با این حال نگارنده معتقد است که در شرایط کنونی آنچه باید مورد تاکید رسانه‌ها و مسوولان اجرایی به‌ویژه دولتمردان ایران قرار گیرد، جلوگیری از شرطی شدن جامعه و اقتصاد است. امروز دستگاه تبلیغاتی واشنگتن با استفاده از ابزارهای بی‌شمار خود گاه و بی‌گاه موضوع مذاکره را پیش کشیده و به‌همین واسطه تلاطم‌هایی را در جامعه و اقتصاد ایران ایجاد می‌کند. این موضوع باید به صورت جدی مورد بررسی دولت قرار گیرد تا جنگ روانی آنان تاثیری بر اقتصاد ایران نگذارد. جنگ روانی که خود به عنوان بخش قابل‌توجهی از راهبرد فشار حداکثری بر ایران ایفای نقش می‌کند و لازم است همانند دو ماه گذشته، به جد مدیریت شود تا جامعه ایران به سلامت از توطئه‌ها عبور کند.