بزرگنمايي:

ایران پرسمان -
مهمترین ابزار تبلیغاتی نتانیاهو برای انتخابات چیست؟
٢٧٤
٠
تسنیم / متن پیش رو در تسنیم منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی برای پیروزی در انتخابات سپتامبر 2019 به امور متعدد و رنگارنگی متوسل شده است، اما مهمترین دستاویز نتانیاهو در این میان، طرحی است که از یک هفته قبل تحت عنوانِ «الحاق غور اردن» ارائه کرده است. ارائه این طرح سر و صدای زیادی در داخل محافل سیاسی رژیم صهیونیستی و خارج از فلسطین اشغالی به وجود آورد و از دبیرکل سازمان ملل گرفته تا تحلیلگران رسانه ای رژیم صهیونیستی و رهبران و رسانه های مقاومت به آن واکنش نشان دادند. مهمترین مسئله ای که باید به آن توجه کرد این است که نتانیاهو در این طرح ادعاهای جدیدی را مطرح کرده است که برای خود صهیونیست ها هم تازگی دارد.
طرح نتانیاهو چیست؟
از زمانی که دونالد ترامپ در ایالات متحده به قدرت رسید یکی از مدعیات صهیونیست ها در داخل کرانه باختری، الحاق بخشهایی از منطقه موسوم به منطقه «ج» به سرزمینهای اشغالی 1948 بوده است. منطقه «ج» به مناطقی اطلاق می شود که تحت سیطره امنیتی و اداری رژیم صهیونیستی هستند و عمدتاً شامل شهرک های صهیونیست نشین کرانه باختری است. الحاق این بخشها یکی از خواسته های صهیونیست ها در دوره ترامپ بوده و پیش بینی می شود بخشی از طرح آمریکایی موسوم به «معامله قرن» باشد.
اضافات نتانیاهو بر مناطق «ج»
در ادعایی که نتانیاهو طی هفته گذشته و در جریان تبلیغات انتخاباتی اش ارائه کرده و آن را به عنوان یک وعده انتخاباتی مطرح کرده است، الحاق غور
منطقه غور اردن و شمال بحر المیت نیز بر مناطق موسوم به «ج» افزوده شده است. یعنی نتانیاهو سیطره و الحاق بخشهایی را مدعی شده است که تا کنون مقامات رژیم صهیونیستی بر آنها ادعایی نداشته اند. ضمن اینکه نتانیاهو در این وعده انتخاباتیاش، افزوده که اقدام برای الحاق غور اردن و شمال بحرالمیت گام نخست از الحاق بخش هایی از کرانه باختری است و گام های توسعه طلبانه تری را برای پس از این بخش در نظر دارد.
ادعای نتانیاهو فراتر از طرح «آلون»
پیش از این رژیم صهیونیستی از پی جنگ 1967 طرحی را تحت عنوان طرح «آلون» برای الحاق بخش هایی از کرانه باختری به سرزمین های اشغالی 1948 در اختیار داشت. این طرح که پس از جنگ 1967 توسط ایگال آلون، وزیر کار وقت دولت لِوی اشکول ارائه شد مورد توافق تمامی راستگرایان و چپگرایان کنست در آن دوره بود. اما نکته مهم این است که حتی طرح «آلون» شامل تمام غور اردن و نقشه ای که در حال حاضر نتانیاهو ارائه کرده است نمی شد.
موضع مخالفان برای رسوا ساختن نتانیاهو
پس از ادعای جدید انتخاباتی نتانیاهو در خصوص سیطره و الحاق غور اردن و شمال بحرالمیت، بنی گانتس، یکی از رؤسای ائتلاف آبی- سفید اعلام کرد این اقدام از نظر فنی غیر قابل اجرا و عملیاتی شدن است.
از سوی دیگر موشه یعلون، یکی دیگر از رؤسای ائتلاف آبی- سفید و وزیر اسبق جنگ رژیم صهیونیستی با تبلیغاتی خواندن ادعای نتانیاهو در خصوص الحاق غور اردن به سرزمینهای 1948،اعلام کرد، نتانیاهو در سال 2014 همراستا با طرحی که اوباما ارائه کرده بود با عقب نشینی و رها کردن تمام غور اردن به نفع فلسطینیها موافقت کرده است. یعلون با ارائه برخی جزئیات گفت از آن دوره نتانیاهو موافقت کرد نیروهای ارتش رژیم صهیونیستی تنها در منطقه غور اردن برای مدت 3 تا 5 سال بین جاده 90 و غور اردن حضور داشته باشند. او مدعی شد خودش در آن دوره نتانیاهو را از این عقب نشینی خطرناک منع کرده است و هرگونه ادعای فراتر از روایت یعلون را دروغین و تنها برای تبلیغات انتخاباتی توصیف کرد.
اظهارات یلعون زمانی ارائه شد که مارتین ایندایک، فرستاده ویژه دولت اوباما در مذاکرات سازش بین سال های 2010 تا 2013، اعلام کرد موشه یعلون در آن دوره، رئیس ستاد مشترک ارتش وقت، بنی گانتس را از بررسی طرح دولت آمریکا منع کرد و نتانیاهو هرگز در آن دوره از اینکه الحاق غور اردن یک ضرورت امنیتی برای اسرائیل است سخنی نگفته بود. ایندایک این اظهارات را زمانی در توئیترش مطرح کرد که حزب لیکود در یک فیلم تبلیغات انتخاباتی اعلام کرد بنی گانتس در دوره اوباما برای تشکیل دولت فلسطین در کرانه باختری و از جمله غور اردن با آمریکایی ها همکاری کرده بود.
لیکود در پاسخ به ایندایک، اظهارات او را دروغ محض خواند و اعلام کرد نتانیاهو همیشه خواستار سیطره امنیتی کامل ارتش اسرائیل بر تمام غرب غور اردن بوده است و حتی حاضر نشد این مسئولیت را به نیروهای امنیتی بین المللی واگذار کند.
ارتباط طرح « الحاق دره اردن » با « معامله قرن »
با توجه به اطلاعاتی که تا کنون از سوی مقامات آمریکایی و رژیم صهیونیستی در خصوص «معامله قرن» مطرح شده، اظهارات نتانیاهو منطبق با این طرح است و احتمالاً با هماهنگی بین نتانیاهو و دونالد ترامپ بیان شده است. ستون اصلی معامله قرن، تشکیل وطن قومی یهود در کل فلسطین تاریخی است. از این حیث کرانه باختری و غور اردن نیز بخشی از این سرزمین مد نظر صهیونیستها است که صهیونیستها از مدت ها قبل همواره اعلام کرده اند هرگز از آن کوتاه نخواهند آمد و کرانه باختری را بخشی از «وطن قومی یهود» توصیف کرده اند.
بهره برداری دو وجهی نتانیاهو
نتانیاهو در این فرصت مناسب، با بیان این مدعا، دو بهره برداری از این طرح کرد. اول اینکه در زمانی که نیاز به رأی داشت با بیان این طرح رأی بخش قابل توجهی از مذهبی های افراطی و شهرک نشینان تندروِ ساکن کرانه باختری را به سمت خود آورد. او برای آنکه جدیت خود را در این زمینه نشان دهد جلسه دولت خود را روز یکشنبه در منطقه غور اردن برگزار کرد.
دوم آنکه، این طرح جنجال آفرین را در زمان شلوغی انتخاباتی مطرح کرد و از تبعات منفی آن برای رژیم صهیونیستی و دونالد ترامپ کاست.
معنای حقیقی این طرح، اعلام بلعیدن تمام فلسطین اشغالی به جز نوار غزه توسط رژیم صهیونیستی است. بیان قصد دولت رژیم صهیونیستی برای الحاق غور اردن و اینکه این گام نخست الحاق است و مناطق دیگری پس از آن در فازهای بعدی الحاق خواهند شد به معنی آن است که صهیونیستها می خواهند تمام کرانه باختری را طبق آنچه معامله قرن نامیده شده بود ببلعند.
نتانیاهو با مطرح کردن این طرح در دوره انتخابات، آن را در حد یک مانور تبلیغاتی انتخاباتی تنزل داد تا تبعات منفی کمتری برای رژیم صهیونیستی داشته باشد. کما اینکه بیان آن در این حد هم با واکنشهای شدید کشورهای اسلامی و مجامع بین المللی و اتحادیه اروپا همراه بود.
جمع بندی
طرح الحاق غور رود اردن که از جانب نتانیاهو بیان شد مهمترین دستمایه انتخاباتی او است که ترجمه ثانویه طرح «وطن قومی یهود» در کل فلسطین تاریخی است و در قالبی جدید با پوسته ای نو ارائه شده است. مخالفت معارضان نتانیاهو هم به گونه ای است که نشان میدهد روی آن تمرکز دارند و تنها می خواهند نشان دهند نتانیاهو در خصوص این طرح دروغ می گوید و موضعی مخالف این طرح داشته است. شاید بهتر است بگوییم آنها به نتانیاهو در خصوص تمرکز روی این طرح حسرت می خورند.
این طرح بسیار خطرناک است و در دوره ای بیان می شود که کمتر با جدیت به آن نگاه می کنند. لذا باید روی آن توجه بیشتری مبذول داشت و با آن ذیل یک اقدام مقاومتی جدی مقابله کرد چرا که صهیونیست ها نشان داده اند جز زبان مقاومت نمی تواند آنها را سر جایشان بنشاند.