بزرگنمايي:

ایران پرسمان -
سرمقاله اعتماد/ تناقض گفتار و عمل
٩
٠
اعتماد / « تناقض گفتار و عمل » عنوان سرمقاله روزنامه اعتماد نوشته محسن غرویان است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
تریبون‌های نماز جمعه از ابتدای جمهوری اسلامی تاکنون محلی مهم و تاثیرگذار در ارایه پیام به جامعه بود و به همین دلیل لازم است که منبرهای نمازجمعه همواره محلی برای ایجاد وحدت و همدلی در جامعه و ایران اسلامی باشد نه محلی برای تفرقه‌افکنی. از همین رو سخنرانان نماز جمعه باید از میان افرادی انتخاب شوند که نه تنها وابستگی‌های جناحی نداشته باشند بلکه در دفاع از یک جناح یا رد جناح دیگر سخن نگویند. در همین راستا روز گذشته فردی به عنوان سخنران پیش‌خطبه‌های نماز جمعه تهران انتخاب شد که به عقیده نگارنده فاقد ویژگی‌های مذکور در فوق است. اگر قرار باشد فردی شناسنامه‌دار در حمایت از یک جناح به عنوان سخنران در چنین منبر حساس و پراهمیتی حاضر شود، این موضوع نه‌تنها منجر به ایجاد وحدت در کشور نمی‌شود بلکه خود به عاملی برای دوقطبی‌سازی در جامعه بدل خواهد شد و عملا اقدامی در جهت مخالف با وحدت حداکثری است. دعوت روحانی به نماز جمعه که اظهارات‌شان خلاف گفته‌های بنیانگذار جمهوری اسلامی است خود تشدید دوقطبی در کشور است. امام خمینی (ره) مجلس شورای اسلامی را در راس امور خواندند ولی او خطاب به نمایندگان اظهاراتی تند را به زبان آورد. رهبری نیز در موضوعی به اهمیت و حساسی برجام تصمیم را به قوه‌مقننه واگذار کرده و در نهایت نیز نظر آنان را پذیرفت ولی این خطیب اقدام به زیر سوال بردن همین مجلس و نمایندگان می‌کند.
صحبت از ایجاد اتحاد و وحدت در میان افکار مختلف جمهوری اسلامی در کنار دعوت از خطیبی تابلودار در حمایت از یک جناح خاص، تناقضی آشکار میان گفتار و عمل مسوولان است؛ تناقضی که نگارنده معتقد است در آینده در جهت عکس نتیجه خواهد داد. تمام افراد و مسوولان و خطیبان مراسم‌های مذهبی و... باید توجه داشته باشند که مجلس، آیینه تمام‌نمای ملت است و رییس‌جمهوری و دولت تحت امرش، منتخبان مردم بنابراین تخریبی اینچنین آشکار علیه بهارستان و پاستور بیان چنین واژگانی علیه قوای مجریه و مقننه عملا شمشیر از رو بر ملت بستن است. بنیانگذار جمهوری اسلامی میزان را رای ملت دانسته بودند و لازم است تمام کارگزاران نیز به این موضوع معتقد باشند. چنین برخوردها و گفتارهایی به صلاح روحانیت، ولایت‌فقیه، نظام جمهوری اسلامی و حوزه‌های علمیه نیست.
از سوی دیگر این افراد از تریبون‌هایی ملی اظهاراتی انتخاباتی به زبان می‌آورند که عملا مرتبط با انتخابات یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی است. این افراد از آنجا که جناح مورد حمایت‌شان در انتخابات خبرگان و مجلس گذشته موفق به کسب نظر مردم نشدند و با چنین اقداماتی برای انتخابات آینده برنامه‌ریزی می‌کنند ولی به عقیده نگارنده نتیجه عکس خواهند گرفت چراکه توهین به مردم موجب حضور بیشتر آنان پای صندوق‌های رای و حمایت آنان از جناح مقابل خواهد شد.
نگارنده معتقد است که گفتار و کلام این افراد ناشی از عصبانیت است و نتیجه معکوس در پی خواهد داشت هرچند که می‌توان این اظهارات را به نوعی برای انحراف افکار عمومی از مسائل روز کشور نظیر مذاکرات با اروپا و جهان برای رفع تحریم‌ها و ایجاد روابط اقتصاد دانست. با تمام این موارد نگارنده امیدوار است تریبون‌های نماز جمعه در آینده نزدیک به دنبال وحدت‌آفرینی در کشور باشند و مسوولان مربوطه بدانند که اقداماتی از این دست بیش از آنکه موجب وحدت در جامعه شود موجبات ایجاد شکاف در کشور را فراهم می‌آورد.