بزرگنمايي:

ایران پرسمان -
سرمقاله اعتماد/ ترس از نتیجه معکوس
٣٠
٠
اعتماد / « ترس از نتیجه معکوس » عنوان سرمقاله روزنامه اعتماد نوشته شعیب بهمن است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
دونالد ترامپ، رییس‌جمهور ایالات متحده امریکا اخیرا مذاکرات فی‌مابین دولت خود با گروه طالبان افغانستان را شکست‌ خورده و پایان ‌یافته اعلام کرد. یکی از سوال‌هایی که در این میان مطرح می‌شود این است که موضع دولت افغانستان نسبت به این موضوع چیست؟ باید گفت که موضع دولت افغانستان نسبت به این موضوع چندان شفاف نیست. به این دلیل که اساسا از روند مذاکرات میان امریکا و طالبان کنار گذاشته شده‌ بود و آنگونه که اعلام شد در پایان مذاکرات در جریان مفاد مورد توافق قرار گرفته است. از این حیث می‌توان گفت که وقوع توافقی میان امریکا و طالبان چندان خوشایند دولت مرکزی کابل نبوده است.
اما به نظر می‌رسد، دولت مرکزی افغانستان هم قادر به پیشبرد توافق با طالبان نیست که این موضوع دلایل مختلفی داشت. از جمله آن می‌توان به شکاف‌های درونی دولت افغانستان و عدم تمایل طالبان برای مذاکره با دولت اشاره کرد. با این وجود دولت افغانستان امید اندکی داشت که مذاکره با طالبان بتواند، ثبات نسبی را در داخل کشور برقرار کند.
در نتیجه می‌توان گفت که دولت مرکزی نسبت به تحول اخیر احساسی دوگانه دارد و در یک دوگانه خشنودی و نارضایتی قرار گرفته: با از بین رفتن مذاکرات به نوعی خشنود است چراکه خارج از روند مذاکرات قرار داشت اما از طرفی دیگر نگران آن است که در آستانه انتخابات ریاست ‌جمهوری افغانستان شرایط وخیم‌تر از گذشته شود. با توجه به اینکه اکنون بحث برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری در افغانستان مطرح است، فضا می‌تواند به سمتی پیش برود که این موضوع به اختلافات قومی و مذهبی در داخل دامن بزند. تاثیر شکست مذاکرات را روی انتخابات آتی نمی‌توان نادیده گرفت چراکه دولت اشرف غنی در طول چند سالی که در راس امور قرار داشت عملا نه‌ تنها نتوانست صلح و ثبات را در سراسر افغانستان گسترش دهد بلکه در دوره ریاست ‌جمهوری او بخش‌های بیشتری از قلمرو او به اختیار نیروهای طالبان درآمد. در نتیجه دولت فعلی افغانستان کارنامه چندان درخشانی در افکار عمومی ندارد البته این موضوع هم صرفا به دولت مرکزی و عملکرد آن مربوط نمی‌شود. با این حال در آستانه انتخابات، گروه‌های رقیب از این مساله به خوبی استفاده خواهند کرد.
ضمن اینکه دولت‌ اشرف غنی سعی می‌کرد، مناسبات نزدیکی را با امریکا برقرار کند بی‌اطلاع ماندن دولت از مذاکراتی که با امریکایی‌ها انجام می‌دادند، ضربه قابل توجهی به دولت اشرف غنی وارد کرد. از همین رو شکست مذاکرات می‌تواند هم به موضوعی برای بحث بین کاندیداهای مختلف در انتخابات ریاست‌ جمهوری مبدل شود و هم می‌تواند موقعیت طالبان را از یک نیرویی که ممکن بود وارد صلح با دولت مرکزی شود، تبدیل به نیرویی کند که به صورت تمام قد در برابر روند انتخابات و دولت مرکزی بایستد و کل بازی را در داخل افغانستان بر هم بزند. نامزدهای حاضر در انتخابات نیز تغییر و تحولات را جدی می‌بینند و از این وضعیت قطعا به نفع خود استفاده خواهند کرد.
اگر بخواهیم در خصوص موضع شخص ترامپ به عنوان رییس‌جمهور ایالات متحده، موضوع را بررسی کنیم نه‌ تنها در بحث مذاکره با طالبان بلکه از جانب تمام تغییراتی که در سیاست خارجی ایالات متحده به وجود آمده از خروج از برجام گرفته تا جنگ تجاری که با چینی‌ها به راه انداخته، همگی در راستای این بوده که از سیاست خارجی به عنوان یک برگ برنده در افکار عمومی مردم امریکا استفاده کرده و از آن بتواند در انتخابات آتی ریاست‌ جمهوری در داخل امریکا بهره‌برداری کند.
واقعیت آن است که افراد نزدیک به ترامپ و تیم سیاست خارجی کاخ سفید حاضر به پذیرش توافق و معامله با گروه طالبان نبودند. همان ‌طور که مایک پمپئو، وزیر خارجه ایالات متحده به صراحت اعلام کرد، حاضر نیست که زیر چنین توافقنامه‌ای با طالبان را امضا کند چراکه عملا امضای این پیمان می‌توانست امریکا را به نقطه صفر بازگرداند و این پرسش را ایجاد می‌کرد که امریکا در طول 18 سال گذشته با تهاجم نظامی به افغانستان دنبال چه چیزی بوده است.
امریکا در این سال‌ها هزینه زیادی را برای جنگ با افغانستان پرداخته که این هزینه‌ها هم تجهیزاتی و تسلیحاتی و هم هزینه‌ انسانی بوده است. در این سال‌ها امریکایی‌ها به بهانه مبارزه با تروریسم و طالبان، هزینه سنگینی را به مردم افغانستان تحمیل کردند و پس از این همه جنگ و خونریزی و این‌ همه کشت و کشتار بار دیگر امریکایی‌ها به نقطه صفر بازمی‌گردند و با طالبان وارد معامله می‌شوند.
در نتیجه فضا در داخل امریکا به حدی برای ترامپ بر سر توافق با طالبان سنگین شد که اگر بخواهد چنین پیمانی را با طالبان منعقد کند ممکن است آن چیزی که تصور می‌کرد، می‌تواند برگ برنده ترامپ برای انتخابات آتی ریاست ‌جمهوری شود، تبدیل به بهانه‌ای برای شکست او شود. به همین دلیل بود که در دقیقه 90 با بهانه‌های واهی زیر این توافق زد تا روند را تغییر دهد. ترامپ اگر تصور می‌کرد که چنین پیمانی می‌تواند در میان مردم و نخبگان سیاسی امریکا از حمایت برخوردار بود و به حدی تاثیر داشت که برای او به یک برگ برنده در انتخابات تبدیل شود قطعا این توافق را می‌پذیرفت اما شرایط به نحوی رقم خورد که نتیجه معکوس از آن گرفت و در نهایت از پذیرش این توافق امتناع کرد.