بزرگنمايي:

ایران پرسمان -
سرمقاله مردم سالاری/ کشف استعداد فرزندان بهزیستی از مسیر صدقه‌پروری؟!
٣٤
٠
مردم سالاری / « کشف استعداد فرزندان بهزیستی از مسیر صدقه‌پروری؟! » عنوان سرمقاله روزنامه مردم سالاری به قلم رقیه بابائی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
رئیس سازمان بهزیستی کشور اخیرا در مراسم افتتاحیه چهاردهمین جشنواره فرهنگی- ورزشی فرزندان مهر در بابلسر بر کشف استعداد فرزندان بهزیستی برای تکیه بر کرسی‌های ملی و رتبه‌های بین‌المللی علمی و ورزشی تاکید کرده است. وحید قبادی‌دانا در این مراسم با بیان اینکه تلاش و نظم مستمر، قهرمانی را همیشه به دنبال دارد، گفته: ما باید استعدادهای شما را کشف کنیم تا بتوانید به راحتی در تیم‌های ملی بازی کنید و بر کرسی‌های ملی و رتبه‌های بین‌المللی بنشینید.
این در حالی است که سازمان متبوع او تنها 6 روز قبل‌تر مصادف با عید قربان با اعلام شماره حساب به جمع‌آوری نذورات مردمی به نفع خانواده بهزیستی پرداختند و با این‌ اقدام موفق به گردآوری بیش از 23 میلیارد تومان شدند.
می‌توان گفت سازمان بهزیستی در دل خود دچار سوگیری‌های دوگانه‌ است. مدیران این سازمان از یک‌سو کشف استعداد فرزندان بهزیستی را وظیفه خود و تکیه بر کرسی‌های ملی و بین‌المللی علمی را شایسته فرزندان بهزیستی می‌دانند - هرچند که هنوز هیج اقدام عملی در این خصوص از خود نشان نداده‌اند- و از سوی دیگر هیچ فرصتی را برای جمع‌آوری کمک و اعانه به نفع این افراد از دست نمی‌دهند. آنها اظهار می‌کنند وظیفه‌ای مهم‌تر از رشد افراد دارای معلولیت در زمینه‌های علمی، ورزشی و...‌ ندارند در حالی‌ که رسیدن به این دو هدف از یک مسیر مشترک ناممکن است.
مدیران سازمان بهزیستی صحبت از توانمندسازی معلولان می‌کنند در حالی‌که عملا نشان داده‌اند دستشان از ارائه برنامه‌های مدون در این خصوص خالی است و سازمان رمق چندانی نیز برای تدوین برنامه‌های مربوطه ندارد و این یعنی نگرش مدیران این سازمان هنوز از مرحله گفتاری و شعاری به تفکر و بدنه اجرایی منتقل نشده است.
حال آنکه گردانندگان این سازمان ابتدا باید نقطه هدف خود را معین کنند‌، آنها چنانچه حتی اگر نیم‌نگاهی به کشف استعدادهای فرزندان بهزیستی داشته و جایگاه‌های بین‌المللی را شایسته جامعه هدف خود بدانند باید آگاه باشند که رسیدن به چنین هدفی هرگز با درخواست اعانه و صدقه‌ همگن نیست. بدون تردید «تشخص و اعتماد به نفس» بیش از هر عامل دیگری زمینه‌ساز رشد انسان‌ها در حوزه‌های مختلف خواهد شد در حالی‌که سازمان بهزیستی سال‌هاست با جمع‌آوری مستقیم صدقه در حال تخریب کرامت انسانی و شخصیت جامعه هدف خویش است.
این روند تخریبی تا جایی پیش رفته که امروز کمتر کسی حاضر به اعلام عضویت خود در خانواده بزرگ بهزیستی است و تقریبا هیچ کسی را نمی‌توان یافت که به عضویت خود در این خانواده افتخار کند.
بنابراین اگرچه سازمان بهزیستی اقدامات مثبتی نیز در کارنامه خود ثبت کرده اما از کف دادن سرمایه اجتماعی و در قبال آن به دست آوردن بدبینی عمومی مهم‌ترین چیزی است که با آمدن نام این سازمان در ذهن‌ها تداعی می‌شود.
پس در سازمانی که حتی برند آن؛ این میزان از تخریب و نگرش منفی را با خود یدک می‌کشد یعنی «کشف استعداد فرزندان بهزیستی» دست‌کم در حال حاضر شعاری بیش نیست و تا اطلاع ثانوی از عملی شدن آن خبری نیست.
بنابراین چنانچه رئیس جوان سازمان بهزیستی به صحبت خود درخصوص کشف استعداد فرزندان بهزیستی برای تکیه بر کرسی‌های ملی و بین‌المللی اعتقاد داشته و این مساله را به دور از رفتارهای شعاری مطرح کرده است با اندکی تامل به این نتیجه خواهد رسید که راه رسیدن به این هدف عالی از مسیر درخواست خمس، زکات، کفاره، نذورات و انواع اعانه عبور نمی‌کند.