بزرگنمايي:

ایران پرسمان -
کمبود آب تا سال 2030 به 40 درصد در سطح جهانی می‌رسد
١٧
٠
ایسنا / براساس اطلاعات ارائه شده توسط دانشگاه کالیفرنیا در آمریکا و ناسا، پیش‌بینی می‌شود جهان با یک بحران اضطراری آب روبه‌رو شود. سازمان ملل اعلام کرده در کمتر از 6 سال، 1.8 میلیارد نفر از ساکنان جهان در کشورهایی با عدم برآورده کردن تقاضای رو به رشد آب مواجه شوند.
با افزایش جمعیت جهانی و صنایع بیشتر، مصرف آب نیز در جهان افزایش یافته و همچنان شکاف بین منابع موجود و تقاضای رو به رشد بیشتر می شود. مجمع جهانی اقتصاد برآورد کرده که تا سال 2030 کمبود آب به 40 درصد در سطح جهانی خواهد رسید.
هرچند آب از نیازهای اساسی انسان برای حیات است اما برای ثبات اقتصادی نیز مهم است.
در صنایع متعدد از جمله کشاورزی، انرژی، پوشاک و تولید، آب منبع مهمی محسوب می‌شود و در نتیجه بدون یافتن روش‌هایی برای افزایش بهره‌وری و کاهش مصرف، هزینه‌های اقتصادی بحران آب ویرانگر خواهد بود.
در سطح جهانی مدیریت منابع آب و بهبود منابع آب عناصر اساسی در اقتصادهای رو به رشد و کاهش فقر محسوب می‌شوند. در حقیقت بانک جهانی دریافته کشورهایی در خاورمیانه، شمال و آفریقای مرکزی و آسیای شرقی تا سال 2050 به دلیل کمبود آب در بخش‌های کشاورزی و بهداشت، 6 درصد از تولید ناخالص داخلی خود را از دست خواهند داد.
از تولیدکنندگان پوشاک تا تولیدکنندگان نوشیدنی و تقریبا بسیاری از صنایع تحت تاثیر خطرات احتمالی ناشی از کاهش ذخایر آب هستند. بر اساس اطلاعات موجود در سال 2018 ضررهای مالی مرتبط با آب در شرکت‌هایی که درگیر تجزیه و تحلیل CDP (تاثیر تغییرات آب و هوایی بر محیط زیست) بودند به 36 میلیارد دلار رسید.
در نتیجه استفاده از فناوری‌های نوظهور در مصرف آب از جمله بهبود کیفیت ابزارها، افزایش کارایی و کاهش سطح مصرف در پیشگیری از تاثیرات منفی کم آبی در جهان تاثیر بسزایی دارد.
به عنوان مثال، نوآوری در فناوری نانو، غشاهای فیلتراسیون و فناوری تصفیه بی‌هوازی با هدف ارتقاء کیفیت آب حائز اهمیت است. در تصفیه فاضلاب، فرایند « تخلیه مایع صفر » و حذف همه زباله‌های مایع از سیستم‌های صنایعی مانند نفت، گاز، پتروشیمی و معدن با استفاده از طیف وسیعی از فناوری‌ها تاثیر مثبتی در کاهش آسیب‌های اقتصادی ناشی از کمبود آب خواهد داشت.
پیشرفت در فناوری‌های قدیمی مانند نمک‌زدایی نیز کارایی بسیاری دارد؛ به عنوان مثال، تحقیقات نشان داده گرافن که یک ماده همه کاره مبتنی بر کربن است می‌تواند برای تبدیل آب شور اقیانوس به آب شیرین استفاده شود. فناوری سنجش هوشمند و مدیریت آبیاری نیز می‌تواند به مشاغل و مزارع کمک کند تا میزان مصرف آب را کنترل کنند.
بخش کشاورزی بزرگ‌ترین مصرف‌کننده آب در سطح جهان است که 70 درصد از کل مصرف آب را شامل می‌شود. یوهانس کالمان، مدیر آب و هوا در سازمان جهانی هواشناسی گفت: این بخش باید از فناوری‌های جدید برای مدیریت بهتر آبیاری استفاده کند تا با این روش بهینه سازی در مصرف آب رخ دهد.
در حالی که نوآوری در فناوری باعث افزایش بهره‌وری در صنعت و افزایش منابع آبی می‌شود، اما هنوز در شهرسازی و مدیریت زیرساخت‌ها استفاده از چنین سیستم‌هایی وجود ندارد. حتی در کشورهای توسعه یافته به دلیل قدیمی بودن ساختارهای لوله‌کشی نشت آب رخ می‌دهد. به عنوان مثال در انگلیس و ولز لوله‌کشی عصر ویکتوریا منجر به نشت بیش از سه میلیارد لیتر آب در روز می‌شود. افزایش جمعیت و فشارهای ناشی از تغییر اوضاع در لندن به این معنی است که برای تامین آب شهر از سال 2025 به منابع جدید آب نیاز خواهد بود.
در سراسر اروپا، لوله‌کشی و سیستم‌های آب آشامیدنی و فاضلاب در حال پیر شدن هستند. هرچند این مشکل چیز جدیدی نیست، اما نیاز به سرمایه‌گذاری مداوم دارد و باید در سال‌های آینده این مشکل برطرف شود.
اقتصادهای نوظهور نیز به دلیل رشد جمعیت، نیاز مبرم به زیرساخت‌های جدید آبی دارند که البته هزینه‌های زیادی به دنبال خواهد داشت. به همین دلیل توسعه اقتصادها باید با سرمایه‌گذاری شرکت‌ها و ارتقاء تجهیزات آب همزمان شود.
علاوه بر این، نیاز به زیرساخت‌های تصفیه فاضلاب نیز وجود دارد. ژان لوئیس چاوزاد، مدیرعامل شرکت ابزار فرانسوی سوئز گفت: شرکت‌ها به دلیل محدودیت‌های آبی ایجاد شده توسط دولت‌ها مجبور خواهند بود به کارخانه‌های بازیافت فاضلاب یا نمک‌زدایی فاضلاب اعتماد کنند.
وی گفت: دولت به شرکت‌ها فقط اجازه مصرف آب در چنین بخشی را صادر کرده و انتظار می‌رود بازار خدمات آب صنعتی که در سال 2017 با 95 میلیارد یورو ارزش‌گذاری شده است، با سرعت 5 درصد در سال رشد کند.
کالمن اظهار کرد: نیاز به سرمایه‌گذاری در تصفیه فاضلاب زیاد است و فکر می‌کنم طی20 تا 50 سال آینده بازار بزرگی در تصفیه فاضلاب ایجاد خواهد شد.
سرمایه‌گذاران با مسئولیت‌پذیری امری ضروری در بحران آب محسوب می‌شوند. به همین دلیل صنایع وابسته به آب در تلاشند مصرف آب خود را کاهش دهند؛ به عنوان مثال شرکت‌های نوشیدنی مانند PepsiCo و Diageo هدف‌هایی برای کاهش مصرف آب، نظارت بر فاضلاب و بهبود کارآیی در کل زنجیره تولید خود تعیین کرده‌اند و حتی برند زیبایی اورال L"Oréal میزان کل مصرف آب تولیدات خود را بین سال‌های 2005 تا 2017 به 28 درصد کاهش داده است.
تولیدکننده شلوار جین Levi Strauss نیز فرآیندی ایجاد کرده که 96 درصد مصرف آب را کاهش داده است. شرکت سازنده سیمان LafargeHolcim در 4 سال گذشته 19 درصد مصرف آب شیرین را کاهش داده و شرکت پتروشیمی برزیل Braskem نیز تلاش کرده با اهدا جوایزی، مدیران خود را برای بهبود مصرف آب تشویق کند تا به اهداف خود نائل شود.
اما هنوز هم باید اقدامات بیشتری در این مورد صورت گیرد چون با وجود اقدامات انجام شده توسط تعداد محدودی از شرکت‌ها تقریبا 50 درصد از شرکت‌های بزرگ در سال 2018 مصرف آب بیشتری نسبت به هدف خود داشته‌اند.
در سطح جهان، کاهش مشکلات محیطی ناشی از آب و هوا به طور فزاینده‌ای مورد توجه قرار گرفته و فرصتی برای شرکت‌های جهانی در مدیریت بهره‌وری از آب و استفاده مجدد از آب مصرفی ایجاد کرده تا از وقوع آسیب‌های آینده در چرخه تولید پیشگیری شود.
علاوه بر ارائه ارزش سهام بلندمدت، معرفی روش‌هایی برای افزایش کیفیت آب و پیشگیری از کمبود از طریق سرمایه‌گذاری نتایج خوبی به همراه خواهد داشت. بر اساس اعلام سازمان بهداشت جهانی یک دلار سرمایه‌گذاری در آب و فاضلاب با کاهش هزینه‌های پزشکی، بهره وری بیشتر و مرگ و میر زودرس کمتر همراه خواهد بود و سود 4.30 دلاری در پی خواهد داشت.
سرمایه‌گذاری در آب یک فرصت جهانی طولانی مدت است چون تقاضای آب در جهان روبه افزایش است.
اگرچه صنعت آب در سال‌های آینده به سرمایه‌گذاری‌های بزرگی نیاز دارد، اما اقتصاد آب پیچیده است. در حالی که سازمان ملل این کالا را به عنوان جزئی از حقوق بشر اعلام کرده در بعضی از نقاط قیمت یک بطری آب از نظر فنی از قیمت نفت فراتر رفته است.
آدام اسمیت که اغلب از وی به عنوان پدر اقتصاد مدرن یاد می‌کنند، تلاش کرد تا متوجه شود که چرا ارزش آب با ارزش واقعی خود برابر نیست.
به نظر می‌رسد هرچه ذخایر آب کمیاب‌تر شود ارزش آن نیز افزایش می‌یابد. در آینده پیامدهای عمیق اقتصادی، سیاسی و اجتماعی بر اساس دسترسی به آب تحلیل خواهند شد.