بزرگنمايي:

ایران پرسمان -
مصادره به مطلوب دستاوردهای انقلاب توسط دولتی‌ها
٤٣٠
٠
رجا / متن پیش رو در رجا منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
علی ربیعی که دوماهی می‌شود به سمت سخنگوی دولت منصوب شده حالا یک ورژن جدید هم به کلکسیون افتخارات دولت اضافه کرده. او در یادداشتی که روزنامه ایران منتشر کرده است مدعی شده وضع دولت آنقدرها هم بد نیست؛ چرا که امروز همه‌ی ایرانیان دسترسی به برق دارند، 90 درصد روستاها گاز دریافت می‌کنند و بهداشت در وضعیت مطلوبیست.
او در ابتدای یادداشت خود گفته:
«چهارشنبه گذشته جمشید انصاری رئیس سازمان اداری و استخدامی گزارشی از شاخص‌هایی را که در پایگاه اطلاعات بانک جهانی ارائه شده در جلسه مطرح کرد... این گزارش نشان می‌داد شاخص گسترش راه‌آهن ایران رتبه سوم در منطقه را دارد. حتی گزارش‌ها نشان می‌دهد همه ایرانیان دسترسی به برق دارند. تقریباً 90 درصد روستاها در حال دریافت گاز هستند. علم و فناوری و آموزش و بهداشت ما آمار مطلوبی دارند. به‌عنوان مثال در واکسیناسیون سه‌گانه قبل از 12 ماهگی در سال 2017 در جایگاه بالای منطقه و جهان قرار گرفته‌ایم. روی سخن من با رسانه‌های مستقل و دلسوز است که خارج از هیاهوی سیاست‌پیشگان، در کنار بیان مشکلات مردم، نقد سیاستگذاران و عناصر قدرت، باید از تلاش‌ها و موفقیت‌های ولو کوچک هم سخن بگوییم.»
این سخنان علی ربیعی را می‌توان از چند زاویه بررسی کرد. او که امروز مدعی شده در کنار مشکلات باید موفقیت‌های کوچک را هم دید و از آن‌ها سخن گفت تا قبل از انتصاب به سمت سخنگویی، گفته بود جامعه‌ی ایران یک جامعه‌ی چروکیده است و بیکاری در آن بیداد می‌کند.
گویا صندلی سخنگویی توانسته در مدت یک ماه علی ربیعی را از سیاه نمایی جامعه‌ی ایرانی به تعریف و تمجیدهای عجیب و غریب از دستاوردهای نداشته‌ی دولت برساند.
البته زمانی داستان جالب می‌شود که موضع اصلاح‌طلبان در سال‌های ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد را بررسی می‌کنیم. رویکرد اصلاح‌طلبان و دوستان ربیعی تا به امروز بر اساس سیاه‌نمایی کامل آن دوران بوده است. شخص علی ربیعی سال95 در جشنواره نیکو کار آفرین گفته بود:
« امروز اطلاعیه‌ای خواندم که رییس‌جمهور سابق داده بودند. وقتی می‌گوییم مقدار زیادی پول رفت و شغلی ایجاد نشد با توجه به تحقیقات بوده است. اگر کشور هنوز دست شما بود، اکنون وضعیت ما بسیار ناگوار بود.»
علی ربیعی که اکنون مدعیست باید از موفقیت‌های کوچک نیز تقدیر شود. هیچ‌گاه خودش و دوستانش حتی یک تعریف کوچک از پروژه‌های بزرگ دولت قبل انجام نداده بودند.
از طرف دیگر باید گفت بیشترین سیاه‌نمایی در کشور از طرف اصلاح‌طلبان انجام می‌شود.
دی‌ماه 95 بود که جهانگیری، در نشست ارائه گزارش عملکرد پروژه‌های اقتصاد مقاومتی وزارت صنعت، معدن و تجارت گفته بود:
«کشوری که به ته درّه برده شده، حال چند پله بالاتر آمده و هنوز ته درّه است، اتفاقی که در تورم سال 91 و 92 انجام شد و رکود حاصل از آن درآمد سرانه مردم را به قدری کاهش داد که دولت هر چه تلاش می‌کند، تاکنون نتوانسته آنچنان که باید جبران نماید.»
جهانگیری سه سال پس از روی کار آمدن دولت جدید مشکلات را به گردن دولت قبل می‌اندازد و بازهم معتقد است کشور ته دره است! این تنها نمونه‌ای از صدها نمونه‌ی سیاه‌نمایی دولتی‌هاست.
ربیعی در قسمت دیگری از یادداشت‌اش می‌نویسد:
«گرچه امروز مردم در معیشت خود دچار سختی شده‌اند که به اعتقاد من، بدون اینکه بخواهم برخی کاستی‌های مدیریتی را نادیده بگیرم، به‌طور اساسی ناشی از اعمال تحریم و بهم خوردن تعادل‌های اقتصادی است.»
او که در ابتدای یادداشت‌اش تمام دستاوردهای 40 ساله‌ی انقلاب را به پای دولت روحانی نوشته بود در ادامه مشکل اصلی کشور را نه سوءمدیریت که تحریم می‌داند.
این درحالیست که این ادعا توسط هم‌قطاران او بارها رد شده است.
سعید لیلاز آذرماه 97 در سومین کنگره حزب کارگزاران سازندگی گفته بود:
«رذیلانه‌ترین دروغ این است که بگوییم تورم 40 درصدی امروز حاصل تحریم است، در حالی که چنین نیست... شبکه بانکی کشور به عنوان مرکز فساد در کشور مقصر است، نرخ تورم در شش ماه گذشته بیش از مجموع نرخ تورم در سال‌های گذشته دولت روحانی بوده و بی عملی دولت روحانی در این مورد عجیب است»
لیلاز، تئوریسن‌ و اقتصاددان حزب کارگزاران درباب اختیارات محول شده از سمت رهبری به حسن روحانی نیز گفته بود که اگر چوب خشک این همه اختیار داشت تا به امروز تحولی را شاهد بودیم.
بنابراین ریسمان تحریم‌ها سست‌تر از آن است که بشود تمام بی‌کفایتی دولتی‌ها را به گردن آن انداخت. دلار جهانگیری که ابتدا از او در رسانه‌های اصلاح‌طلب سوپرمنی ساخته بود که هیچ ابرقهرمانی حریفش نمی‌شد حالا 18 میلیارد دلار به کشور ضرر رسانده. باید از علی ربیعی پرسید که آیا بی‌تدبیری سوپرمن اصلاحات هم به خاطر تحریم‌هاست؟
به هرحال علی ربیعی مانند دیگر دولتی‌ها سعی می‌کند تا زمان هست، دو دستی صندلی قدرت را بچسبد و آن را رها نکند. حتی اگر بهایش، مصادره کردن خدماتی باشد که دولت مطبوعش سهمی در آن نداشته است. گویا اصلاح‌طلبان ترسی از قضاوت تاریخ ندارند؛ برای همین در حدفاصل دو ماه وضع موجود برایشان از سیاهی به سفیدی بیش‌ از حد تغییر رنگ می‌دهد.