بزرگنمايي:

ایران پرسمان - آرمان ملی /متن پیش رو در آرمان ملی منتشر شده و انتشار آن به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست
فاطمه هاشمی رفسنجانی رئیس بنیاد بیماری‌های خاص/ مراحل ثبت نام نامزدهای سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری به پایان رسید و شورای نگهبان، طبق روال مرسوم خود، اسامی افراد به اصطلاح احراز صلاحیت شده از دیدگاه جمع خود را، در میان بهت و شگفتی و البته قابل باور اکثریت قاطع مردم ایران و کارشناسان سیاسی داخلی و خارجی، رسماً اعلام کرد. هرچند این روال نظارت در انتخابات مختلف دوره های قبل نیز به ویژه انتخابات ریاست جمهوری، مرسوم شده و مسبوق به سابقه است، ولی در این دوره از انتخابات ریاست‌جمهوری، آش به قدری شور و غیرقابل هضم شده که حتی صدای اعتراض برخی خودی‌های هم طیف را هم، هرچند برای حفظ ظاهر، در آورده است و حامیان پروپاقرص این شورا نیز، لب به اعتراض و شکواییه باز کرده‌اند. اما روی سخنم در این مقال، اظهارات اخیر اخوین لاریجانی به ویژه جناب صادق لاریجانی به عنوان یکی از فقهای این شورا است که گفته‌اند:«در هیچ دوره‌ای مانند دوره اخیر، تصمیم شورای نگهبان را در احراز صلاحیت کاندیداها، تا این حد، غیر قابل دفاع ندیده‌ام.» هرچند اعلام این موضع، البته دیرهنگام و اذعان به بی‌عدالتی در شورای نگهبان، در این حد را نیز، باید به فال نیک گرفت، ولی سوال اساسی و ابهام بزرگ اینکه، جناب آقای صادق لاریجانی، آیا فکر نمی‌کنید برای اعتراض و گلایه از عملکرد دوستان خود در شورای نگهبان، کمی دیر و غیر قابل باور شده باشد؟! با شنیدن سخنان جناب صادق لاریجانی و بیانیه جناب آقای دکتر علی لاریجانی، پس از عدم احراز صلاحیت خود، ناخودآگاه به یاد مظلومیت افراد زیادی که در گذشته به ناحق رد صلاحیت شدند و صدای اعتراض و مظلومیتشان نیز به جایی نرسید، به ویژه مورد بسیار عجیب و غیر قابل باور در مورد آیت‌ا... هاشمی رفسنجانی افتادم.
اگر در دوره‌های متعدد گذشته و اوج آن، دوره انتخابات یازدهم ریاست جمهوری که شخصیتی مانند آیت‌ا... هاشمی رفسنجانی را با ادعاهای واهی رد صلاحیت کردند، دیگران به ویژه آقای صادق لاریجانی، سکوت نکرده و صدای اعتراض و شکوائیه خود را در خود شورا و برای افکار عمومی ابراز می‌کردند، شاید، شاهد وقایع امروز و ادامه روند تصمیمات این شورا که حتی گلایه یکی از کاندیداهای اصلی هم طیف خود را نیز موجب شده است، نبودیم و این وضع و شرایط ناامید کننده برای دلسوزان واقعی نظام و کاهش مشارکت مردم در انتخابات، به وجود نمی آورد و اینگونه در انظار داخلی و مجامع سیاسی بین‌المللی، جمهوریت نظام که حاصل سال‌ها مجاهدت‌ها، شکنجه‌ها و تبعیدهای بزرگان و مبارزان واقعی نظام و خون صدها هزار شهید در قبل و بعد از انقلاب است، اینگونه صدمه نمی‌دید. اگر جناب آقای دکتر علی لاریجانی که به صداقت و آزادگی ایشان باور دارم، در دوره یازدهم انتخابات ریاست جمهوری که حامل پیام شورای نگهبان برای وادار کردن آیت‌ا... هاشمی به انصراف از کاندیداتوری شده بود، قبل از ملاقات با ایشان، فریاد اعتراض خود را بر سر آنها می‌کشید و به جای انجام مأموریت محوله، آشکارا این درخواست ناعادلانه را به اطلاع افکار عمومی می‌رساند و از انجام آن خودداری می‌کرد، شاید امروز، نوبت به خود ایشان و دیگران نمی‌رسید و اینگونه درمیان بهت و البته قابل باور برای مردم و کارشناسان سیاسی واقعی و دلسوز جامعه، ردصلاحیت نمی‌‌شدند. حال، این سوال و ابهام قابل تامل نزد افکار عمومی مطرح است که: اخوین لاریجانی و دیگر حامیان گذشته این شورا، آیا برای اعتراض کمی دیر نشده است؟!