بزرگنمايي:

به‏ موجب كنوانسيون ژنو كه در 12 اوت 1949 (21 مرداد 1328) درباره حمايت از افراد غيرنظامى در زمان جنگ به امضاى نمايندگان دولت‏ ها رسيد، هيچ‏يك از كشورهاى درگير در جنگ نبايد به شهرها و مناطق مسكونى يكديگر حمله نمايند و موجب آسيب‏ رساندن به افراد غيرنظامى شوند.

در دوران هشت سال دفاع مقدس، عراق كه به هيچ‏يك از قوانين و مقررات بين‏ المللى پايبند نبود، كنوانسيون ژنو را نيز ناديده گرفت و با توپ‏ها، هواپيماها و موشك‏هاى خود، شهرها و مناطق مسكونى ايران را بمباران كرد. در طول جنگ تحميلى عراق عليه ايران، 127 شهر از كشور مورد يورش دشمن قرار گرفتند كه در اين ميان شهرهاى آبادان با بيش از 1017 بار، رتبه اول، اهواز با 316 بار، رتبه دوم و دزفول با241 بار، در رتبه سوم حملات عراق به شهرها و مناطق غيرنظامى و مسكونى قرار دارند. تهران نيز بيش از 92 بار مورد حملات هوايى و موشك‏باران دشمن واقع شد. بر اثر حملات عراق به شهرها و مناطق مسكونى كه موجب شهادت و زخمى‏ شدن تعداد كثيرى از مردم غيرنظامى ايران شد، تلفات مالى فراوانى نيز به‏ بار آمد كه طبق آمار ارائه‏ شده از سوى انجمن اعزامى سازمان ملل، خسارات

وارده بيش از 97ميليارد دلار برآورد شده است. در نشريه ستاد تبليغات جنگ كه به‏ مناسبت هفته دفاع مقدس در سال 1362 منتشر گرديد، قيد شده است كه هواپيماهاى عراقى در كمتر از سه سال كه از آغاز تجاوز عراق به ايران گذشت «حدود 1500 بار شهرها و مناطق ايران اسلامى را مورد حمله و تجاوز قرار

دادند.» در اين مدت «علاوه بر ويرانى حدود 1300 روستا، شهرهاى بسيارى از جمله اهواز، خرمشهر، دزفول، انديمشك، دشت آزادگان، مسجد سليمان، بوشهر، كرمانشاه، قصر شيرين، سرپل ذهاب، اسلام‏ آباد غرب، پاوه، خرم‏آباد، ايلام، مهران، سردشت، پيرانشهر، مريوان، مهاباد، بانه، بستان، دهلران، سوسنگرد و هويزه به درجات مختلف بين 20 تا100 درصد آسيب ديده‏ اند.» با شدت و كثرت حمله‏ هاى هوايى عراق به مناطق مسكونى و شهرها، به درخواست ايران، هيئتى از سوى سازمان ملل در 2 مه 1983 (12 ارديبهشت 1362) براى بازديد از مناطق بمباران‏ شده به ايران اعزام شد. هيئت اعزامى از

سوى سازمان ملل در20 مه 1983 وارد تهران شد و از 21 تا 26 مه 1983 از شهرهاى دزفول، انديمشك، پل دختر، موسيان، دهلران، آبادان، خرمشهر، هويزه، سوسنگرد، سرپل ذهاب، قصر شيرين و بانه بازديد به‏ عمل آورد. هيئت پس از بازديد دقيق شهرهاى آسيب‏ ديده كه بسيارى از جمعيت آن‏ها آواره و به شهرهاى ديگر مهاجرت كرده بودند، گزارش مشروح و تكان‏دهنده‏ اى از ويرانى شهرها و مرارت‏هاى مردم رنج‏ديده آن‏ها به دبير كل تسليم نمود. گزارش كارشناسان سازمان ملل متحد تنها گوشه‏اى از فاجعه انسانى جنگ تحميلى عراق عليه ايران بود. بر طبق گزارش آنان، عراقى‏ها علاوه بر بمباران‏هاى هوايى، گلوله‏ باران توپ‏ها و پرتاب موشك‏هاى اسكاد ساخت شوروى به منطقه‏ هاى مسكونى، در بعضى از شهرها كه در اشغال آنان بود و بعد آزاد گرديد مانند خرمشهر، قصر شيرين و موسيان و نواحى وسيعى از مناطق مسكونى را تعمداً و با به‏ كاربردن مواد انفجارى قوى چنان ويران كرده بودند كه با خاك يكسان شده و هيچ نشانه‏ اى حتى يك ديوار شكسته به‏ جاى نگذاشتند تا نشان دهد در گذشته در آن نواحى خانه هايى وجود داشته و مردمى در آن زندگى مى‏كرده‏ اند. دبير كل سازمان ملل، گزارش كارشناسان را در 20 ژوئن1983به شوراى امنيت تسليم كرد. اما تنها به اين دليل كه گزارش دبير كل حاكى از واردآمدن خسارت‏هاى عظيم به ايران بود، شورا با اعمال نفوذ آمريكا و همراهى انگلستان، شوروى، فرانسه و چين از تشكيل جلسه و صدور قطعنامه و يا حتى بيانيه خوددارى كرد. چنين برخوردى از سوى شوراى امنيت سازمان ملل، عراق را پشت‏ گرم‏ تر ساخت تا در آينده به شدت و دامنه حملات خود افزوده و از سلاح‏هاى كشنده‏ ترى از قبيل بمب‏هاى شيميايى در سطحى وسيع‏تر عليه مردم بى‏ دفاع و غيرنظامى استفاده كند.