بزرگنمايي:

ایران پرسمان - اعتماد / متن پیش رو در اعتماد منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
«به امیرانتظام بگویید که دست بازرگان آنقدر از قبر بیرون خواهد ماند تا بی‌گناهی امیرانتظام به جهان ثابت شود» این عین روایتی است که الهه میزانی، همسر عباس امیرانتظام یکی از اولین زندانیان سیاسی تاریخ جمهوری اسلامی در شرایطی به زبان آورد که هم موهای خودش سفید شده و هم چین و چروک بر چهره امیرانتظام نشسته؛ چین و چروک‌هایی که شاید هر کدامشان ماحصل سال‌ها زندان آن هم به جرم ناکرده باشد. عباس امیرانتظام حد فاصل سال‌های 57 تا 58 هم معاون نخست‌وزیر مهدی بازرگان بود و هم سخنگوی دولت موقت اما در جریان تسخیر و اشغال سفارت ایالات متحده امریکا در تهران توسط دانشجویان پیرو خط امام به اتهام «همکاری با سازمان جاسوسی سیا و ارتباط پنهانی با امریکا» بازداشت و از سال 58 تا 75 را در شرایطی در زندان و سلول‌های انفرادی گذراند که حالا نه ‌تنها سندی دال بر اثبات اتهاماتش وجود ندارد بلکه بازجوی پرونده‌اش 2 سال پس از خداحافظی امیرانتظام با دار فانی صراحتا از بی‌گناهی او سخن به میان آورده است. محمدحسین متقی در اظهاراتی که مستقل‌آنلاین آن را منتشر کرده، خود را بازجوی پرونده امیرانتظام معرفی کرده و درباره شرایط زمان صدور حکم محکومیت برای امیرانتظام می‌گوید:«داستان محاکمه ایشان در آن شرایط و اوضاع خاصی که بعد از اشغال سفارت امریکا پیش آمده بود به نظر من بیشتر موضوع سیاسی بود تا قضایی. اگر خاطرتان باشد در آن زمان دولت موقت یعنی دولت مرحوم مهندس بازرگان و سایر افراد کابینه ایشان بعد از ملاقاتی که با امریکایی‌ها برای حل و فصل موضوع اختلاف ایران و امریکا داشتند، فضای خاصی علیه دولت موقت شکل گرفت.» 
این فعال سال‌های دور جمهوری اسلامی در بخش دیگری از اظهاراتش صراحتا از اعلام بی‌گناهی امیرانتظام به مسوولان وقت قضایی، سخن گفته و تاکید می‌کند:«به نظر من آقای امیرانتظام قربانی معرکه امریکاستیزی شد. به نظر من اتهام جاسوسی علیه امیرانتظام قابل اثبات نبود اما اینکه قاضی محترم پرونده او(مرحوم آیت‌الله گیلانی) چگونه به این موضوع رأی داد، نمی‌دانم و اطلاعی از محتوای دادگاه ندارم. ولی به نظر ما که بازپرسی پرونده او را به ‌عهده داشتیم، موضوع محرز نشد و عادلانه‌ترین حکم این بود که عباس امیرانتظام باید از اتهام جاسوسی تبرئه می‌شد. ما بی‌گناهی متهم پرونده را مکتوب کرده و طی صورتجلسه‌ای تنظیم و با تایید آقای آلادپوش توسط ایشان به مرحوم قدوسی داده شد و ایشان هم موضوع را به عرض مقامات رساندند.»
نکته قابل ‌توجه در این میان آنکه به ‌رغم صدور حکمی که هنوز در صحت و سلامتش حرف و حدیث‌های بسیاری وارد است از قرار معلوم امیرانتظام، محمدی‌گیلانی، رییس دادگاه خود را بخشیده بود؛ چنانکه سال 93 الهه میزانی به ماهنامه «اندیشه پویا» گفته است که «سال قبل یک روز به بیمارستان پارس رفته بودیم برای درمان که آقای دکتر شیخ‌الاسلام‌زاده از طرف آقای محمدی‌گیلانی پیغامی به عباس دادند. گفتند که دیروز منزل آقای گیلانی بودم و ایشان گفتند که در حق امیرانتظام بی‌عدالتی شد. به همین دلیل بود که آن روز در بیمارستان وقتی فهمیدیم که ایشان بستری است به عیادت‌شان رفتیم. رفتن و دیدن آقای محمدی‌گیلانی توسط آقای امیرانتظام پیامش این بود که یخ‌ها در این طرف آب شده است».