بزرگنمايي:

ایران پرسمان - مجله ایلیاد / محققین یک سیستم خودکار برای کمک به بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 طراحی کرده‌اند. این سیستم بر پایه‌ی هوش‌مصنوعی است و کمک می‌کند تا گلوکز خون بیماران دیابتی تا سطوح خطرناک، پایین نیاید. مطالعات اولیه‌ی این سیستم نشان می‌دهد که سیستم طراحی شده می‌تواند به صورت هفتگی میزان دوز انسولین تزریقی و همچنین رژیم غذایی مربوطه را تعیین می‌کند.
در بدن افرادی که به دیابت نوع 1 مبتلا هستند، میزان تولید انسولین ناکافی است. انسولین هورمونی است که بدن از آن برای تنظیم سطح قند خون استفاده می‌کند. افرادی که در بدن خود تولید انسولین ناکافی دارند، باید با تزریق دوزهای کنترل شده‌ی انسولین از بالا و پایین رفتن خطرناک قند خون خود جلوگیری کنند.
بسیاری از افراد مبتلا به دیابت نوع 1 با تزریق چند باره‌ی انسولین در روز، شرایط خود را تحت کنترل دارند. آن‌ها معمولاً دو بار در روز به همراه غذا به خود انسولین تزریق می‌کنند. به هر حال اشتباهاتی که ممکن است در تزریق‌های متعدد انسولین رخ دهد، خطر آسیب رسیدن به قدرت بینایی، سیستم عصبی و کلیه‌ی فرد مبتلا را افزایش می‌دهد. در برخی اوقات خطر به کما رفتن و مرگ بیمار نیز وجود دارد.
متخصصین دیابت در دانشگاه اورگان آمریکا می‌گویند عوامل زیادی وجود دارد که می‌تواند باعث شود فرد مبتلا دوزهای اشتباه انسولین به خودش تزریق کند. به همین خاطر آن‌ها با کمک هوش‌مصنوعی الگوریتمی توسعه دادند که بر اساس پایش مداوم سطح قند خون، به‌صورت هفتگی به فرد مبتلا راهنمایی‌هایی در مورد میزان تزریق انسولین ارائه کند. این دستگاه یک بخش پوشیدنی نیز دارد که می‌تواند فعالیت‌های فیزیکی فرد را نیز کنترل کند. آن‌ها نتایج تحقیقات خود را در مجله‌ی Nature Metabolism منتشر کرده‌اند.
محققین در مرحله‌ی اول برای آزمایش الگوریتم خود، از بیماری مصنوعی که مدلی ریاضیاتی که واکنش بدن انسان به غذا، تزریق انسولین و ورزش را شبیه‌سازی می‌کند، استفاده کردند. آن‌ها اطلاعات مربوط به 25 بیمار واقعی را به مدل‌های ریاضیاتی مصنوعی دادند و به کمک سیستم طراحی شده، شرایط آن‌ها را تحت کنترل نگه داشتند. نتایج به‌دست آمده نشان داد که سیستم طراحی شده تا 67.9 درصد از موراد، پیشنهادات بسیار خوبی ارائه کرده است. در صورتی که به صورت عادی و بدون استفاده از این سیستم در 41 درصد از موارد تزریق انسولین توسط بیمار، به میزان مناسب انجام می‌شود.
محققین پس از اینکه از عملکرد سیستم خود مطمئن شدند، آن‌را بر روی 16 بیمار واقعی آزمایش کردند. نتایج به‌دست آمده و مقایسه‌ی آن با پیشنهادات ارائه شده توسط متخصصین نشان داد که سیستم طراحی شده عملکرد بسیار قابل قبولی دارد.