بزرگنمايي:

ایران پرسمان - حوزه / گویند در زمان های قدیم دو نفر بودند که رفاقت و صمیمیت آنها زبانزد خاص و عام بود و خیلی با صداقت رفتار می کردند .
روزی یکی از آن دو دوست به مهمانی دوست خود رفت . میزبان درضیافت او تکلف کرد و انواع غذاها را آماده کرد و اگر پول نداشت ، ازمغازه ها نسیه گرفت ، تا به مهمان خوش بگذرد .
بعد از سه روز مهمان عزم رفتن کرد ، و وقت خداحافظی گفت : واقعا که رسم مهمانداری را بلد نبودی ! اگر زمانی به مهمانی من بیایی ، به تو آیین مهمانداری را یاد می دهم .
میزبان خجل شد و اندیشید در ضیافت او چه کوتاهی کرده و کدام نکته را فرو گذاشته و انجام نداده ام .
مدتی در این اندیشه بود تا این که روزی او را بدان شهر دوست سفری اتفاق افتاد و به خانه دوستش رفت .
آن دوست مقدم او را عزیز داشت و فورا نان و سرکه پیش آورد . آن گاه سفره ، کاسه ای چوبی و سه نوع خوردنی پیش او نهاد .
مهمان با خود فکر کرد شاید فردا تکلف می کند و پذیرایی اصلی را انجام می دهد ، اما روز دیگر نیز غذای سرد پیش او نهاد !
مرد متحیر شد و با خود گفت : چندان که تکلف کردم ، در مهمانداری مرا مقصر خواند ، پس چرا خود تکلف نمی کند ؟
روزی پرده حشمت از میان برداشت و شرم و خجالت را به کناری نهاد واز او پرسید : دوستان این طور مهمانداری می کنند ؟!
میزبان گفت : آری ، تکلف مال بیگانگان است . وقتی من به منزل تو آمدم ، خواستم یک ماه تو را ببینم و در خدمت تو باشم . چون طریق تکلف پیش داشتی ، دانستم از وجود من به تنگ آمده ای . پس کفش در پای کردم و ازخدمت تو دور شدم . و چون تو آمدی ، من از معمول خویش زیادت نمی کنم و زیاده روی نمی نمایم ، و بر وجود تو منتی نمی نهم ، و اگر یک سال هم مهمان من باشی ، مرا هیچ بار گرانی نخواهد بود .
مرد عاقل بود و انصاف بداد و یقین کرد تکلف کردن با مهمان از عادت کرام نیست ، و روی ترش کردن با مهمانان جز سیرت لئیمان نباشد . (13)
میزبان نباید آنچه را برای مهمان حاضر می کند ، کم و حقیر شمارد و آن رادر شان مهمان نداند ، چون در این صورت نعمت خدا را ناچیز شمرده و این خود نعی ناسپاسی است .
اگر انسان برادر دینی اش را دعوت کرد ، باید تا توان دارد ، از او پذیرایی کند و وسایل رفاه و آسایش او را فراهم نماید .
امام صادق علیه السلام می فرماید : اگر کسی هزار درهم را صرف طعامی کند و
مؤمنی از آن بخورد ، اسراف نکرده است . (14)
اسراف آن است که کسی غذایی درست کند و بدون این که خورده شود ، آن را دور بریزد ، اما اگر غذایی گران قیمت درست کند که خود و خانواده اش یا مؤمنی از آن بخورند ، اسراف نیست . خداوند تبارک وتعالی می فرماید : از غذاهای حلال بخورید و بیاشامید ، ولی اسراف نکنید ، هر نوع غذایی را این آیه در بر می گیرد ، مگر غذاهای حرام یا شبهه ناک را .
متاسفانه عده ای از افراد پولدار و ثروتمند ، تحت عنوان مهمانی و پذیرایی از مهمان ، اسراف می کنند و به عنوان عمل کردن به دستور اسلام ، اسلام رابد نام کرده و دستورهای دینی را مسخره نموده ، آبروی اسلام را برده و مایه ننگ اسلام شده اند .
عده ای از فرمانروایان با این بهانه ، بیت المال رابه باد فنا داده و حق فقرا را از بین برده اند .
13 ) همان ، ص 212 ، با کمی تصرف .14 ) حلیه المتقین ، ص 60 .